Παραδόσεις: Η μαλλιαρή της Αναλήψεως

[Στάθης Δημητρακός]

Υπήρχε μια παλιά παράδοση στην Τρίγλια, την Πέμπτη 40 μέρες μετά το Πάσχα, της Αναλήψεως. Τα παιδιά έκαναν το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα  και έπιαναν την «μαλλιαρή».



Ο Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης στο βιβλίο «Βρύλλειον – Τριγλεια» σελ.113 γράφει:
« Όυτω δε κατά τα θαλάσσια λουτρά αρχόμενα από την εορτής της Αναλήψεως[....]εν τη εικόνι (σελ.158 σσ. Ο δαίμων του τυπογραφείου την τύπωσε ανάποδα) δείκνυται ότι παίδες κολυβώντες εν τη θέση «Μύτη». Η κολύμβηση διαρκεί επί πολλάς ώρας».

Έτσι ένα δημοφιλές σημείο για μπάνιο και βουτιές ήταν η «Μύτη».  Άλλο δημοφιλές σημείο ήταν η «Καρολού», μικρό νησάκι στην παραλία (δεν υπάρχει πια , μπαζώθηκε για να γίνει προκυμαία. Εκεί  πήγαιναν πολύ τα παιδιά του κάτου (κάτω) μαχαλά. Στον απάνου (επάνω) μαχαλά τα παιδιά κατέβαιναν για μπάνιο στη θάλασσα κοντά στον Άγιο Θόδωρο.

Πάνω από την Παντοβασίλισσα , στα τελευταία σπίτια ,από το σπίτι του παππού μου Αρχιμήδη Δημητρακού, υπήρχε ένα μονοπάτι που πήγαινε κατηφορικά προς τον Άγιο Θεόδωρο, προς τα  Κρεμνά, κοντά στην παραλία. Ο Άγιος Θόδωρος ήταν ένα μικρό πέτρινο εκκλησάκι. Η θάλασσα λίγο πιο κάτω ήταν πολύ ωραία.   

Μέσα στη θάλασσα στις αρχές του καλοκαιριού πάνω στα μεγάλα βότσαλα και στις μικρές πέτρες  φυτρώνουν γκριζωπά φυτά που έχουν λεπτό στέλεχος και καταλήγουν σε μια κωνική βάση «σαν λουλούδια», που στην «μαλλιαρή» γλώσσα λέγονται «μαλλιαρές».   

Αυτές τις μικρές θαλασσινές πέτρες και τα μεγάλα βότσαλά με τις μαλλιαρές τις έβγαζαν και τις κουβαλούσαν στο σπίτι. Έτσι, ήταν το έθιμο της Αναλήψεως. Μικρασιάτικο έθιμο που το έφεραν οι πρόσφυγες εδώ . Στη Ραφήνα συνεχίστηκε... Η μικρή θαλασσινή πέτρα και το μεγάλο βότσαλο με το θαλασσινό φυτό, την μαλλιαρή την θεωρούσαν «γούρικη» και φορέα ευτυχίας .