Απανταχού Τριγλιανοί Απόγονοι

                            ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

                        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

                ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 ,ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 9 Μ.Μ

                      ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ -ΠΑΝΙΚΟΣ ΡΕΝΕ ΑΓΕΡΗ
                          (ΡΕ,ΝΑΙ) Ε,ΝΑΙ (ΡΕ,ΡΕΝΕ)

                  Συμμετοχη  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΙΠΗΣ

                ΠΑΛΙΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ(ΑΝΑΛΗΨΗ)
                          ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

                            ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

                         ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

                 ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 ,ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 9 Μ.Μ
                      ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ   ΡΕΝΕ ΑΓΕΡΗ

                   Συμμετοχη  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΙΠΗΣ
 
                 ΠΑΛΙΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΣΡΑΦΗΝΑΣ(ΑΝΑΛΗΨΗ)
                          ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Προσθέτω και 2η φωτογραφία του ταφικού μνημείου στο νεκροταφείο του Sisli της Κωνσταντινούπολης που ευγενικά προσέφερε την Τρίτη 8/7/2025 ο αγαπητός Βασίλης Σακελλαρίδης, με την περιγραφή του μνημείου, τα στοιχεία του οίκου Ζαρίφη και τα στοιχεία του δημιουργού του μνημείου, όπως αυτά καταγράφηκαν στα ΤΑΦΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ του καθηγητή Γεωργίου Κ. Παπάζογλου.






ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Πολυτελές ταφικό μνημείο. Ο νεκρός ημιξαπλωμένος σε ταφικό ανάκλιντρο είναι ντυμένος επίσημα και κρατά στο χέρι του βιβλίο. Στην είσοδο του μνημείου υπάρχει γυνακεία μορφή η οποία οδηγεί παιδίσκη προς το ανάκλιντρο. Τέσσερις τετράγωνοι κίονες με ιωνικά κιονόκρανα κρατούν το επιστύλιο επί του οποίου εδράζεται η στέγη. Στην κορυφή υπάρχει Σταυρός. Επάνω από τα κιονόκρανα υπάρχουν παραστάσεις κριών και ανάγλυφες παραστάσεις παγωνιών.
Το μνημείο υμνεί την ανθρώπινη επιτυχία. Το βιβλίο στο χέρι συμβολίζει την προσφορά του στην Ελληνική παιδεία, το παγώνι τη δύναμη αλλά και την αθανασία και ανάσταση, η γυναίκα και το παιδί, την αρετή της ελεημοσύνης. MARBERIE TOULOUSAINE TOULOUSE FRANCE 1889.

ΟΙΚΟΣ
Ο Γερώργιος Ζαρίφης ήταν ζάπλουτος τραπεζίτης και ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες του Ελληνισμού. Γεννήθηκε στην Πόλη το 1807. Το 1824 έφυγε με την οικογένειά του στην Οδησσό. Εκεί φοίτησε στο λύκειο Richelieu. Μετά από περίπου 10 χρόνια επιστρέφει στην Πόλη. Παντρεύεται το 1839 την Ελένη Ζαφειροπούλου, κόρη γνωστού μεγαλεμπόρου. Έκτοτε η άνοδός του υπήρξε ραγδαία. Θα ιδρύσει δικό του τραπεζικό οίκο. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα δεν θα υπάρξει οικονομική εργασία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που ο οίκος να μην έχει κεφαλαιουχική συμμετοχή.

Την ίδια εποχή αναλαμαβάνει και το μονοπώλιο καπνού. Πρποσέφερε τεράστια ποσά για την ανέγερση της Μεγάλης του Γένους Σχολής, ανήγειρε τα Ζαρίφεια Εκπαιδευτήρια αλλά και άλλα σχολεία. Προσέφερε όχι μόνο  σε Ρωμιούς αλλά και σε αναξιοπαθούντες, πτωχούς Αρμένιους, Τούρκους και Εβραίους. Θεωρήθηκε ο πατέρας των πτωχών. Ο Γάλλος πρόξενος Gustave Laffon τελειώνει το ποίημά του που είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Ζαρίφη ως εξής: "Συ ζης, πλην, φευ, απέθανε η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ".

ΓΛΥΠΤΗΣ
Ο περίφημος Γάλλος Antonine Mercie ο οποίος γεννήθηκε στην Toulouse το 1845. Έργα του Mercie κοσμούν σήμερα το μουσείο του Λούβρου. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι ο Δαυίδ, από χαλκό, που βρίσκεται στο μουσείο d' Orsay. Για το μνημείο του Ζαρίφη χρησιμοποίησε μάρμαρο Καρράρας και χρειάστηλε 4 χρόνια για να το τελειώσει το 1885. Το 1881 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σαν καθηγητής στο Ecole des Beaux-Arts, γνώρισε και έγιναν φίλοι με τον Λάζαρο Ζώκο.

Έστω και καθυστερημένα, απαντώ ότι το μέλος Ηρακλής Ψάλτης αναφέρεται στην εκκλησία Παντοβασίλισσα της Ραφήνας και στους ψάλτες της.

      ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΠΑΛΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ κ. Α.ΝΤΕΡΤΙΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ κ. Κ.ΔΑΓΓΟΥΛΗΣ


1.Ανακοινώθηκε από το Δ.Σ η πρόσληψη του κ. Ανδρέα Ντερτινή ως προπονητή της ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ.
 Ο κ. Ντερτινής ήταν για 11 χρόνια ως προπονητής Ακαδημιών και τεχνικός διευθυντής Υποδομών της ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ με δύο κατακτήσεις πρωταθλημάτων Νέων ΕΠΣΑΝΑ, όπως και δύο φορές ως υπηρεσιακός προπονητής στην ανδρική ομάδα. Παράλληλα έχει πλούσια παρουσία ως ποδοσφαιριστής στην Α' και Β' Εθνική, καθώς και ως προπονητής, με τελευταία πέρυσι την Θύελλα Διασταύρωσης Ραφήνας.

 2.Ανακοινώθηκε από το Δ.Σ η πρόσληψη του κ. Κυριάκου Δαγγούλη ως γυμναστή της Τρίγλιας Ραφήνας.
   Ο Κυριάκος είναι παλιός γνώριμος, καθώς πρόσφερε τις υπηρεσίες του με μεγάλη επιτυχία επί μία τριετία στον Σύλλογο, είναι πολύ αγαπητός στις τάξεις των φιλάθλων .
Ο κ. Κυριάκος Δαγγούλης είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ και κάτοχος διπλώματος UEFA B.
Εκτός από την Τριγλία Ραφήνας έχει εργασθεί στις Ακαδημίες Προοδευτικής, στον Άρη Βούλας, και στις ομάδες του Περαμαϊκού, Αστέρα Βάρης, Ηλυσιακού κ.α. με τελευταίο του σταθμό στο γυναικείο τμήμα της ΠΑΕ Κηφισιάς.

      3.Από την ΕΠΣΑΝΑ ανακοινώθηκε η Έναρξη των αγώνων Πρωταθλήματος Α' Κατηγορίας θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 20-21/9/2025.

Προσθέτω και τη φωτογραφία του ταφικού μνημείου στο νεκροταφείο του Sisli της Κωνσταντινούπολης που ευγενικά προσέφερε σήμερα (Δευτέρα 7/7/2025) ο αγαπητός Βασίλης Σακελλαρίδης.

Στο άρθρο αυτό περιλαμβάνονται όλα τα παραλειφθέντα από την κηδεία του Γεωργίου Ζαρίφη που δημοσιεύθηκαν στα φύλλα 4486, 4487, 4489 και 4490 της επόμενης εβδομάδας από το θάνατό του (27 Μαρτίου 1884).




Ειδικότερα, στο φύλλο 4486 της Δευτέρας 2/14 Απριλίου 1884 και στην 3η σελίδα (302) καταχωρήθηκαν σε 3 στήλες «Τα παραλειφθέντα της Κηδείας Γεωργίου Ζαρίφη», δηλαδή το άρθρο της εφημερίδος «Φιλιππούπολις» της 28ης Μαρτίου για τις ενέργειες και αποφάσεις της κοινής συνεδρίασης του μητροπολίτη, της δημογεροντίας και εφοροεπιτροπής Φιλιππουπόλεως για το θάνατο του Γεωργίου Ζαρίφη, η επιστολή της Εφοροδημογεροντίας Τριγλίας, το τηλεγράφημα της ελληνικής παροικίας Βραίλας, το ψήφισμα της εν Μεγάλω Ρεύματι Αδελφότητος "ΠΡΟΟΔΟΣ", επιγράμματα, το ποίημα στην ελληνική του εν Αδριανουπόλει προξένου της γαλλικής δημοκρατίας κ. Gustave Laffon, το σχετικό ρεπορτάζ από την εφημερίδα "Αμάλθεια" της Σμύρνης και η απόφαση της κοινής συνεδρίασης της Δημογεροντίας και της Εφορίας Μυτιλήνης.






Η Φιλιππούπολις της 28 μαρτίου περιγράφει ως επομένως το άγγελμα του θανάτου του Γεωργίου Ζαρίφη. Η εν σμικρώ αλλά περιεκτικωτάτη περιγραφή του βίου του αοιδίμου, ην ποιείται η Φιλιππούπολις, έχει ώδε.

Ο Γεώργιος Ζαρίφης νεκρός και αυτός! Νεκρός!

Και εις το άκουσμα τούτο εις θλίψιν πικράν μυριάδες οικογενειών βυθίζονται, άλγος βαρύ καταθλιβει ολοκλήρους κοινότητας, πένθος μαύρον κατακαλύπτει την κοινωνίαν πάσαν και η ελληνική πατρίς κλαίει εν εκ των αξιωτέρων αυτής τέκνων διά παντός απολεσθέν. Τοιούτος θάνατος είναι ζημία της ανθρωπότητος, διότι η ζωή τοιούτων ανδρών είναι ευεργέτημα εις τον κόσμον. Οποία ζωή! Συλλέξατε όλας τας αρετάς, λάβετε τα αισθήματα τα ευγενή πάντα, τα υψηλά τα μεγάλα, επιχύσατε την αγαθοτέραν έκφρασιν του αγαθού, την γλυκυτέραν ιδέαν της γλυκυτέρας αγάπης, δώσατε την τελειοτέραν αποτύπωσιν του έρωτος προς την πατρίδα, συλλέξατε πάντα ταύτα, ενσταλλάξετέ τα εν μια καρδία παλλούση, σφριγώση, συγκινουμένη, ζώση – είναι η καρδία του Γεωργίου Ζαρίφη! Και τώρα θέσατε εις αεικίνητον αγαθοεργίας ενέργειαν την καρδίαν ταύτην, όλας ταύτας τας αρετάς εις την πράξιν, όλα τα αισθήματα εκείνα εις την πραγματικότητα, εις αέναον, εις πυρετώδη κυκλοφορίαν, ουδέποτε σταματώσαν, ουδέποτ' απαυδώσαν, πάντοτε ζωηράν, σθεναράν, ανεξάντλητον, απέραντον – είναι η ζωή του Γεωργίου Ζαρίφη. Ζωή-ήλιος αγαθοεργίας ευεργετικόν χύνον το θάλπος εις της πτωχείας τον κόσμον τον παγερόν. Παρηγορία γλυκεία εις το ορφανόν, εις την απέλπιδα χήραν. Σωτηρία εις το έκθετον. Άρτος εις τον πεινώντα. Ανάστασις εις τον πεσόντα τίμιον. Εργασία εις τον καλόν εργάτην. Προίξ εις την παρθένον πτωχήν. Σχολείον δια τον μαθητήν. Φως, επιστήμη, μέλλον, στάδιον διά τον σπουδαστήν. Βοήθεια εις πάσαν ανάγκην, εις πάντα κίνδυνον, ατόμων, κοινοτήτων, πόλεων, επαρχιών. Υποστήριξις πάσης εθνικής ενεργείας. Υιοθέτησις παντός φιλανθρωπικού σκοπού. Χείμαρρος χρημάτων ρεόντων, δαψιλώς ποτίζων, ζωογονών και τελεσιουργών πάσαν καλήν ιδέαν φυομένην εν τω πεδίω της εθνικής ημών κινήσεως. Ιδού η ζωή σου!

Αλλ' απέθανε! Η ψυχή του, ακτίς της θείας αγαθότητος, απόστολος τη θείας ευσπλαχνίας  εις τον κόσμον τούτον, επέστρεψε εις την πατρίδαν της. Ευλογήσατέ την πάντες! Και εάν υπάρχητε άγγελοι εν τη δημιουργία. Γονυπετήσατε προ της ψυχής του Γεωργίου Ζαρίφη, διερχομένης την πόλην της αιωνιότητος.

Το θλιβερόν  άγγελμα του θανάτου του μεγάλου ευεργέτου της ημετέρας κοινότητος  Γεωεργίου Ζαρίφη νβαρέως έθλιψε τους συμπολίτας ημών πάντας. Η Α. Π. ο σεβαστός μητροπολίτης ημών προσκαλέσας την εσπέραν της χθες εις έκτακτον γενικήν συνεδρίασιν την δημογεροντίαν και την εφοροεπιτροπήν συνδιεσκέψατο μετ' αυτών περί των ληπτέων μέτρων προς έκφρασιν της θλίψεως της πόλεως επί τω δεινώ δυστυχήματι και προς εκπροσώπευσιν αυτής κατά την κηδείαν του μεγάλου ανδρός.

Η απόφασις της συνεδριάσεως έχει ως εξής,

α') Ν' απευθυνθώσι συλλυπητήρια τηλεγραφήματα εις την σεβαστήν χήραν Ελένην Γ. Ζαρίφη, και την οικογένειαν αυτής, εκ μέρους της δημογεροντίας εν ονόματι της κοινότητος και της εφοροεπιτροπείας εν ονόματι των Ζαριφείων διαδασκαλείων και των σχολείων της πόλεως,

β') Ο εν Κων/πόλει συμπατριώτης ημών κ. Λούσης ιατρός να καταθέση στέφανον εξ αμαράντων επί του φερέτρου και να συνοδεύση την εκφπράν εκ μέρους της κοινότητος.

γ') Να κατατεθή στέφανος εξ αμαράντων υπό του προέδρου του Θρακικού Συλλόγου κ. Α. Ψυχάρη ως αντιπροσώπου της εφοροεπιτροπείας και των Ζ. Διδασκαλείων,

δ') Διετάχθη τεσσαρακονθήμερον πένθος εν τοις Ζαριφείοις διδασκαλείοις αρρένων τε και θηλέων.

ε') Από της πρωίας της τετάρτης να ηχώσι πενθίμως οι κώδωνες πασών των εκκλησιών της πόλεως. Μετά μεσημβρίαν να κλεισθή η αγορά, την δε 2 μ.μ. να τελεσθή νεκρώσιμος τελετή υπό της Α. Π. του μητροπολίτου μεθ' όλου του ιερού κλήρου της πόλεως, παρισταμένων πασών των κοινοτικών αρχών του συλλόγου, των καθηγητών και διδασκάλων, των μαθητών και μαθητριών πάντων των ελληνικών σχολείων της πόλεως.


Χθες ετελέσθη υπό της κοινότητος Διδυμοτείχου δημοτελέστατον μνημόσυνον εν τω μητροπολιτικώ ναώ υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μεγάλου του έθνους ευεργέτου Γεωργίου Ζαρίφη, ιερουργούντος του πανοσιολογιωτάτου αρχιερατικού επιτρόπου κ. Παναρέτου μετά του περί αυτόν ιερού κλήρου, επί παρουσία της Α. Ε. του μουτεσαρίφη Τσώρτση πασσά, απάντων των κατοίκων, των μαθητών, μαθητριών και διδασκάλων.

Συλλυπητήριον δ' απέστειλεν η κοινότης επιστολήν προς την εκπαιδευτικήν και φιλανθρωπικήν Αδελφότητα επί τη απωλεία του αοιδίμου προέδρου αυτής.


Εκ Τριγλίας λαμβάνομεν επιστολήν από χθεσινήν ημερομηνίαν υπό της εφορίας υπογεγραμμένην εν η εκτίθεται ημίν ότι χθες εψάλη παρ' απάντων των εκεί ιερέων εν τη εκκλησία αγίου Γεωργίου του Κάτω, παρόντων απάντων των κατοίκων της πόλεως κοινόν μνημόσυνον υπέρ του αειμνήστου ευεργέτου αυτών Γεωργίου Ζαρίφη, εις ο πενθηφορούντα παρήσαν τα τέκνα όλων των σχολών Τριγλίας διακοψασών επί εβδομάδα τα μαθήματα αυτών. Κατά την πάνδημον ταύτην τελετήν άφθονα δάκρυα έρρευσαν εκ των οφθαλμών των παρεστώτων, εξεφωνήθησαν δε και λόγοι κατάλληλοι τη περιστάσει υπό τε του ελληνοδιδασκάλου κ. Νικολάου Βασιλειάδου, υπό του κ. Γεωργίου Πολυχρονιάδου, υπό της διευθύντριας Καλλιόπης Γ. Λουμίδου και υπό μιας εκ των μαθητριών, προτρεπούσης τας συμμαθητρίας αυτής ίν΄ αποπέμψωσιν ευχάς προς τον Ύψιστον υπέρ του αξιαγάστου αυτοίς μεγάλου ευεργέτου.


Το τηλεγράφημα όπερ διεβίβασε τη 28 μαρτίου προς την χήραν Γ, Ζαρίφη η ελληνική παροικία Βραίλας έχει ώδε,

Η ελληνική παροικία Βραίλας θρηνεί μεθ' υμών την σκληράν στέρησιν ην υπέστητε διά του θανάτου του πολυκλαύστου συζύγου σας και μεγάλου πατριώτου. Ο Θεός αναπαύσαι την ψυχήν αυτού αμείβων τας απείρους ευεργεσίας του. Θαρρείτε, κυρία, πάντες οι Έλληνες ενούσι τα δάκρυα αυτών και τας ευχάς μετά των υμετέρων. Δέξασθε, κυρία, υα συλλυπητήρια της παροικίας.





Το διοικητικόν στμβούλιον της εν Μεγάλω Ρεύματι Ευεργετικής Αδελφότητος η  Π ρ ό ο δ ο ς  επί τω θλιβερώ ακούσματι του θανάτου Γεωργίου του Ζαρίφη, επιτίμου του σωματείου προστάτου και μεγάλου του έθνους ευεργέτου, συνελθόν εις έκτακτον συνεδρίασιν εψήφισε τάδε,

α') Να κατατεθή επί τω σεπτώ νεκρώ στέφανος φέρων την επιγραφήν, «Η εν Μεγάλω Ρεύματι Ευεργετική Αδελφότης  Π ρ ό ο δ ο ς  τω επιτίμω αυτής προστάτη Γεωργίω τω Ζαρίφη».

β') Να διακοπώσι τα μαθήματα και αι διαλέξεις επί πεντεκαίδεκα ημέρας.

γ') Να καλυφθώσιν αι του Αναγνωστηρίου προσόψεις διά μέλανος υφάσματος επί δύο ημέρας.

δ') Άπαν το Διοικητικόν συμβούλιον να παραπέμψη τον επίσημον νεκρόν μέχρι του τάφου.

και ε') Να σταλή επιστολή συλλυπητήριος εις την ευγενεστάτην οικογένειαν του αποθανόντος.





Υψιδμήτοιο Σχολλής παρίασι μαθηταί κηδεμόνα κλεινόν σφων ολοφυρόμενοι,

υιόν Ευεξεργίης στονόεν το γε νυν λελακυίας και Χάριτος λυγρώς ορφανικής Πατέρα,

ούνεκ' έθεν τεθνεώτος αίαν κάτα οίδ' αρ' έλειφθεν ορφανοί εν στυγερώ πένθει ηδ' άχεϊ.

Αυτάρ΄ τοι κυδρή Ζαρίφη και ακήρατος έσται μνημοσύνη τοίσιν και μετόπισθεν αεί.



Ω πόποι, η δνοφερή κατά γαίαν Αχαήδα νυν νυξ

σκίδναται εύτ. έσβη παμφανόων Ζαρίφης.

Ορφανικοί δ' αυτόν στενάχουσ' αδινόν πανάποτμοι

δάκρυα λείβοντες πικρότατ' οσφρυσ' ύπο,

ουκέτι  γαρ πενίης μέγ' αεικούς έστ' άκος Άϊδος.

Αυτάρ ογ' ου κλύει στοναχών Ζαρίφης έτι πικρών,

Αλλ΄ ανύει σπεύδων κωφός οφόν στυγερήν'



Λιγρόν επιστενάχοντες απωλεία, Ζαρίφη, σεύ
ανθέμεθ' ευσεβέως δάκρυσι τον στέφανον.



Αίλινα μοι αίαζε πρόπαν Βυζάντιος άστυ πατρός αποφθιμένου κυδδίμου ευποιίης

και γοεροίς στομάτεσι μελίζετε πένθιμον ώδάν Μούσαι ευανθείς, ουκέτι γαρ ορνία

ηελίσιο φάος τερψίμβροτον ακάμας υμών ευεργός Ζαρίφης, κύδος Αχαιίαδος.

Τύνη δ' αυ πενίη οίτον πολυπήμον' οδύρευ οξυτόνοιοι γοαίς πένθιμα εσσαμένη.

κάτθαν' αρωγός τοι μέγας ηδέ φέριστος απάντων ηϋγενής ανήρ, τηλεκλυτός Ζαρίφης,

εύορμος ρα λιμήν χηράων ορφανικών τε.

Και συ δ' αύτ' Έλλην χθων αλίαστον ίει,

γνήσιος οίς σεύ, προστάτης άλλων μεγάθυμος τέκνων σεύ αγαπών εύγμά τοι ορθοδόκοις

Γεώργιος Ζαρίφης ίκετ' ες κρατεροί Αίδαο ου μνήστις θαλερά ζήσετ' εν ευλογίαις.



Ο εν Αδριανουπόλει πρόξενος της γαλλικής δημοκρατίας κ. Gustave Laffon, ανήρ γνωστός εν Έλλησι διά τα φιλελληνικά του αισθήματα και διά την ευδόκιμον θεραπείαν των ελληνικών γραμμάτων, πολλάκις δε δους δείγματα της δεξιότητος του καλάμου αυτού εν τε πεζώ και εν εμμέτρω ελληνικώ λόγω, εθρήνησε τον θάνατον του Γεωργίου Ζαρίφη δια του επομένου χαριεστάτου ποιήματος, όπερ έπεμψεν ημίν.

Ποτέ μου εις το σπήτι σου δεν πάτησα ποδάρι,
Ποτέ μου δεν μου έτυχε να σου ζητήσω χάρι,
Ποτέ μου δεν ευτύχησα ν' ακούσω τη φωνή σου,
Ούτε εις λεύκωμα να δω την σεβαστήν μορφή σου.
Προς σε λοιπόν ολοτελώς ειμ' άγνωστος και ξένος,
Ανήκω σ' άλλο θρήσκευμα ανήκω σ' άλλο γένος,
Αλλά εις την καρδίαν μου ξένος εσύ δεν είσαι,
Σου είχα μέσα τον βωμόν για να δοξολογήσαι,
Όσαις φοραίς εμάθενα τ' άπειρα ψυχικά σου,
Ένα κερί σου άναβα, αμέσως στ' όνομά σου,
Και πάλιν όταν άκουα βαρειά πως ασθενούσες,
Και την υγείαν σου να βρης εδώ κ΄ εκεί γυρνούσες,
Εζήτουν από τον Θεό, ως ιδικήν μου χάρι,
Να μην αφήση τον σκληρό τον Χάρο να σε πάρη,
Τα κρίματά σου άβυσσος «Θεέ, καλά το λένε,
Ποιος τώρα θα παρηγορή τόσους πτωχούς που κλαίνε;
Ποιός θα τους δίδη στρώματα, κάρβουνα τον χειμώνα;
Και τα μικρά και ορφανά, χωρίς προστάτη μόνα,
Σαν θάχουν μόνο σκέπασμα την εντροπή στον ώμο,
Πως θα τολμήσουν του Σχολειού να πάρουνε το δρόμο;
Όταν δεν θάχουνε ψωμί γυμνά και λερωμένα,
Ποια πόρτα θα κτυπήσουνε με χέρια παγωμένα;
Και πόσαις, πόσαις ορφαναίς και πόσαις φτωχοπούλες,
Τώρα θα καταντήσουνε χειρότερ' από δούλαις!
Ζαρίφη, δεν απέθανε το μέγα όνομά σου.
Μονάχα εις τον ουρανό επήρες την καρδιά σου,
Γιατί δεν είχε πουθενά τόπον εδώ να μείνη
Συ ζης, πλην φευ! απέθανεν η Ε λ ε η μ ο σ ύ ν η.




Αναγινώσκομεν τη Αμαλθεία Σμύρνης,

Καθά πληροφορούμεθα, η ημετέρα Δημογεροντία εκδηλούσα την γενικήν λύπην, ην ησθάνθη η ορθόδοξος κοινότης Σμύρνης επί τω θανάτω του Μεγάλου Ευεργέτου του Γένους Γ. Ζαρίφη απέστειλε χθες (30) συλλυπητήριον τηλεγράφημα προς την χήραν και τα τέκνα του σεβαστού νεκρού.


Καθά εκ Μυτιλήνης γράφουσιν ημίν, άμα τη εκεί τηλεγραφικώς μεταβιβασθείση θλιβερά αγγελία του θανάτου του Γεωργίου Ζαρίφη, του μεγάλου ευεργέτου του ημετέρου γένους, η σεβ. Δημογεροντία και εφορία Μυτιλήνης συνελθούσαι εις έκτακτον συνέδριον εθεώρησαν καθήκον αυτών εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης και τιμής προς τον σεβαστόν νεκρόν, όπως την προσεχή κυριακήν 1/13 απριλίου τελέσωσι δημοτελώς αρχιερατικήν λειτουργίαν εν τω μητροπολιτικώ ναώ της πόλεως Μυτιλήνης υπέρ αναπαύσεως του εν Κωνσταντινουπόλει αποβιώσαντος μεγάλου ευεργέτου του γένους Γ. Ζαρίφη. Προς τούτο δε εξέδωκαν και ιδιαίτερον προσκλητήριον.

--------------------------------------------------------------




Στο φύλλο 4487 της Τρίτης 3/15.4.1884 και στη 2η σελίδα (305) καταχωρήθηκαν σε 2 στήλες «Τα παραλειφθέντα της Κηδείας Γεωργίου Ζαρίφη», δηλαδή το άρθρο της εφημερίδος «Φιλιππούπολις» της 31ης Μαρτίου, η ανταπόκριση από Νικομήδεια της 30 Μαρτίου, η ανταπόκριση από Επιβάτες της 31 Μαρτίου, επίγραμμα μαθητού της Η΄ τάξεως της Μεγάλης του Γένους Σχολής, ο στέφανος και η επιγραφή της κ. Ελένης Φουρτουνιάδου εκ μέρους του υιού της που σπουδάζει ιατρική στο Παρίσι, ως υπότροφος του θανόντος και η σχετική απόφαση της συνοικίας του Αγίου Κωνσταντίνου εν Υψιμαθείοις.







Η Φιλιππούπολις της 31 μαρτίου περιγράφει ως επομένως την εν Φιλιππουπόλει ταυτοχρόνως τη ενταύθα ψαλείση νεκρωσίμω ακολουθία επί τη τελετή του Γεωργίου Ζαρίφη.

Συγκινητικωτάτη και πλήρης θλιβερών εντυπώσεων υπήρξεν η νεκρώσιμος τελετή η γενομένη την τετάρτην εν τω μητροπολιτικώ ναώ, υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του πατριάρχου των εν Ανατολή φιλανθρώπων, του μεγάλου ευεργέτου της ημετέρας κοινότητος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του ΖΑΡΙΦΗ. Από της πρωίας οι κώδωνες πασών των ορθοδόξων εκκλησιών πενθίμως ήχουν, περί δε την μεσημβρίαν εκλείσθη η αγορά, την δε 2αν ώραν, ακριβώς καθ' ην στιγμήν ο σεπτός νεκρός εκηδεύετο εν Κωνσταντινουπόλει, ήρξατο η τελετή εν μέσω μεγίστης συρροής πολιτών, κατεχομένων υπό κατηφείας και θλίψεως. Της τελετής προείχεν η Α. Π. ο μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Γρηγόριος, περιστοιχούμενος υπό του ιερού κλήρου της πόλεως, συμπαρισταμένων του διευθύνοντος το Γεν. Προξενείον της Ελλάδος κ. Μ. Νικολάου, των μελών της δημογεροντίας και της εφοροεπιτροπής. Προς τα δεξιά, κάτωθεν του αρχιερατικού θρόνου, παρετάχθησαν αι κόραι του Ζαριφείου και του παρθεναγωγείου αι μαθήτριαι, αριστερά δε οι υπότροφοι του ομωνύμου διδασκαλείου και οι μαθηταί της κεντρικής σχολής πενθηφορούντες πάντες και πάσαι. Οι λοιποί μαθηταί εν συνόλω υπέρ τους εξακοσίους παρετάχθησαν εις διάφορα μέρη του ναού. Ο σύλλογος των καθηγητών, διδασκάλων και διδασκαλισσών, προέχοντοςτου διευθυντού κ. Ιατρουδάκη, ίσταντο εν τω μέσω του ναού περί την εικόνα του Γεωργίου Ζαρίφη κεκαλυμμένην στεφάνοις εξ αμαράντων. Την εικόνα ταύτην, έργον εξόχου γάλλου καλλιτέχνου, παριστάνουσαν την γλυκείαν μορφήν του σεβασμίου γέροντος εις φυσικόν μέγεθος, είχε δωρήσει ο προστάτης ούτος και φιλόστοργος πατήρ της μαθητιώσης νεολαίας εις τα εν Φιλιππουπόλει πνευματικά αυτού τέκνα. Μετά την νενομισμένην νεκρώσιμον ακολουθίαν και την ανάγνωσιν των νεκρικών ευχών, η Α. Π. ο μητροπολίτης , κατεχόμενος υπό βαθυτάτης συγκινήσεως και δακρυχέων εξεφώνησεν επικήδειον λόγον, εξυμνών τα μεγάλα του ανδρός έργα. Κατόπιν απηγγέλθη μεστόν θλιβερού πένθους ποίημα υπό του τροφίμου των Ζαριφείων κ. Σωτηρίου Τζιρίδου και εν τέλει ο χορός των μαθητών και μαθητριών, συνενώσαντες τας γλυκείας και αθώας αυτών φωνάς εν ήχω λυπητικώ έψαλον το μ υ ρ ι ο λ ό γ ι  και δάκρυα θερμά έρρεον εκ των ομμάτων του πλήθους. Ήτο συγκινητικώτατον το ακούειν την λιγυράν εκείνην θρηνωδίαν, εξερχομένην εκ της καρδίας κλαιούσης αθωότητος, το βλέπειν τας κόρας εκείνας τας τρυφεράς ωχράς εκ της θλίψεως, τους ζωηρούς νεανίας καταβεβλημένους εκ της πικρίας του πένθους , πάσας και πάντας αναλυομένους εις δάκρυα. Την στιγμήν εκείνην εκ του κόσμου της αιωνιότητος η μακαρία ψυχή του Γεωργίου Ζαρίφη ηυλόγει τα άτυχα ταύτα τέκνα της, έτινα έκλαιον την ορφανίαν των.

Κατόπιν οι μαθηταί, μαθήτριαι, διδάσκαλοι και πολίται ησπάσαντο ευλαβώς την εικόνα, ην παραλαβόντες οι τρόφιμοι, μετέφερον εν παρατάξει, συμπορευομένων των στοίχων των μαθητών και μαθητριών, και κατέθηκαν εν τη πενθίμως διασκευασθείση αιθούση των Ζαριφείων.


Επιστέλλουσιν ημίν εκ Νικομηδείας τη 30 μαρτίου.

Αμέγαρτον λύπην και πόνον ησθάνθη η πόλις ημών άμα τη απαισία και διζυρά αγγελία του θανάτου του αριδεικέτου και μεγατίμου μεγάλου ευεργέτου της Εκκλησίας και του Γένους ημών και της ανθρωπότητος αειμνήστου Γ. Ζαρίφη. Η ψυχρά αύτη και απαισία αγγελία αστραπηδόν διαδοθείσα ανά πάσαν την πόλιν ημών, εβύθισεν εις αμύθητον λύπην, και ανά στόμα εις στόμα πολύς λόγος εγίνετο αδιαλείπτως περί των μυρίων ευποιιών του μεγαθύμου ανδρός, του οτρητού οπάοντος των Μουσών, ου την απώλειαν θρηνεί δακεθύμως σύμπαν το έθνος ημών και η ανθρωπότης, συνεπεία δε τούτων καθήκον ηγησάμεθα όπως τα μεν εκπαιδευτικά ημών καθιδρύματα παύσωσι τα μαθήματα αυτών, οι δε κώδωνες του μητροπολιτικού ναού κρούωνται πενθίμως, τουθ' όπερ και εγένετο κατά την παρελθούσαν τετάρτην, 28 μαρτίου, ημέραν της κηδείας του αειμνήστου. Είτα δε περί την 8 ½ μ.μ. ώραν τουρκιστί εγένετο δέησις, προεξάρχοντος του θεοφιλεστάτου επισκόπου κ. Νεοφύτου εν τω μηυτοπολιτικώ ναώ υπέρ αιωνίας αναπαύσεως της φιλευσπλάχνου και φιλανθρώπου ψυχής του αειμνήστου γεραρού ανδρός, ου η μνήμη έσται ενδελεχής, το δε μνημόσυνον αυτού εις γενεάν και γενεάν, μετά δε ταύτα  περί την 10 ½ ώραν μ.μ. τουρκιστί η κοινότης ημών τηλεγραφικώς εξέφρασε βαρυαλγώς τα συλλυπητήρια αυτής τη ευγενεστάτη οικογενεία του αειμνήστου, ου ο της αθανασίας στέφανος αιώνιος, άτε τον καλόν αγώνα εντελώς τελέσαντος, την πίστιν τηρήσαντος, τους πτωχούς θρέψαντος, ορφανούς περιθάλψαντος και την ανθρωπότητα ευεργετήσαντος υπερδεόντως.


Επιστέλλουσιν ημίν εξ Επιβατών,

Περί το εσπέρας της παρελθούσης πέμπτης βαρέως έπληξε τα ώτα ημών η λυγρά αγγελία του θανάτου γεραρού του έθνους πατρός και μεγάλου ευεργέτου του Γεωργίου Ζαρίφη. Άμα τω πικρώ τούτω ακούσματι, όπερ βαθέως μέσην την καρδίαν έτρωσεν άπασαν την ημετέραν κωμόπολιν, γενική κατήφεια εις εκδήλωσιν θυμοδεκούς άλγους εζωγραφήθη επί των προσώπων απάντων. Αμέσως αι σχολαί της κοινότητος η τε ελληνική και δημοτική, ης διδάσκαλος τυγχάνει ο ελλόγιμος κ. Ε. Α. Εμμανουηλίδης, εις και ούτος εκ των πρώτων τροφίμων των φερωνύμων εν Φιλιππουπόλει Διδασκαλείων του γερασμίου ανδρός ως και το νηπιαγωγείον, βαρυπενθούσαι επί τω θανάτω του αειμνήστου, διέκοψαν τα μαθήματα αυτών επί μίαν ημέραν η δε σεβαστή εφορία των σχολών τω επομένω σαββάτω (31 π.μ.) ετέλεσε μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως και αϊδίου μνήμης του πολυκλαύστου ανδρός. Από πρωίας ο πένθιμος ήχος του κώδωνος της ιεράς εκκλησίας ανήγγειλε την μνημόσυνον ταύτην τελετήν, ήτις καθ' όλην την διάρκειαν αυτής είχέ τι το επιβλητικόν, το βαρύ πένθος εξεδηλούτο εις τα πρόσωπα πάντων των εκκλησιαζομένων εν στοναχή και θλίψει ισταμένων εφόρων, διδασκάλων, μαθητών και μαθητριών το σπαραξικάρδιον και απηνές τραύμα όπερ έπληξεν αυτούς βαρυαλγώς φερόντων εις τα στήθη αυτών. Γενομένης δε εν άκρα κατανύξει της ιεράς λειτουργίας και μνημονευθέντος επί των κολλύβων του αειμνήστου ανδρός, ο εκ των συλλειτουργούντων ιερέων οσιολογιώτατος κ. Αγαθάγγελος διά συντόμου προσλαλιάς προσφυώς τας αρετάς και αγαθοεργίας του μεταστάντος περιέγραψε και ψαλέντος υπό το Αιωνία η μνήμη, έληξε μεν η πένθιμος αύτη τελετή εν τω ναώ ουδέποτε όμως εξαλειφθήσεται η μνήμη αυτού εκ του γένους καρδιών.

Την αγαθήν μνήμην του αξιοσεβάστου ανδρός τιμώντες περιλύπως χαράττομεν τα ολίγα ταύτα και λείβοντες δάκρυα επί τω θανάτω του διαπύρου προστάτου της παιδέιας του εγκαταλείποντος δυσπλήρωτον κενόν αναφωνούμεν εκ καθήκοντος ιερού την υστάτην ταύτην προσφώνησιν. Αιωνία και άφθιτος η μνήμη σου πολυφίλητε άνερ!!

Επί τούτοις δέξασθε κτλ.

Ε π ι β ά τ α ι  τη 31 μαρτίου 1884.

Οι έφοροι των σχολών κοινότητος Ε π ι β α τ ώ ν. Κ. Χ'. Αναστασιάδης. – Δημοσθένης Ιωάννου. – Κωστής Αναγνωστίδης.



Λείβετε δάκρυα πάντες Αχαιοί, λείβετε πάντες, κλαίετε Πιερίδες πένθιμα εσσάμεναι

ηδέ πένητες, επεί ερατόν φάος ηελίοιο ουκέθ' ορά Ζαρίφης, εύχος αρ' Ορθοδόκων

και Μουσών, ου μεν πολλ' έργ' αρετής πυρός αυγής

λαμπρότερ' ειθομένου, πολλά δ' αρ' ευσεβίης,

μάρτυρες οψιγόνοις πιστοί, τώνδε κλέος αιέν μνήμη εν Ελλήνων έσσεται αθάνατον.




Εν τοις επί του νεκρού του Γεωργίου Ζαρίφη κατατεθείσι στεφάνοις υπάρχει και ο της κυρίας Ελένης Φουρτουνιάδου κατατεθείς υπό επιγραφήν «Τω μεγάλω ευεργέτη του υιού μου Κωνσταντίνου», υποτρόφου του μακαρίτου εν Παρισίοις ένθα σπουδάζει την ιατρικήν. Του στεφάνου τούτου η κατάθεσις παρελείφθη να μνημονευθή εν καιρώ ως και πολλών άλλων ένεκα του μεγάλου αριθμού των κατατεθέντων κατά την παρελθούσαν τρίτην και τετάρτην.


Η συνοικία Αγίου Κωνσταντίνου εν Υψιμαθείοις συνεκάλεσε τη παρελθούση Κυριακή γενικήν συνέλευσιν, καθ' ην απεφασίσθη να γένηται εν πρώτη ευκαιρία μετά τας εορτάς του Πάσχα δημοτελές μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη, συνάμα δε να σταλή τη πενθούση οικογενεία συλλυπητήριος επιστολή.

--------------------------------------------------------------




Στο φύλλο 4489 της Παρασκευής 6/18.4.1884, στην 1η σελίδα (311) και στη στήλη "ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΙ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΙ" καταχωρήθηκε η ανταπόκριση από την Προύσα της 31 Μαρτίου για τις εκεί σχετικές ενέργειες.




Ανταπόκριση εκ Προύσης τη 31 μαρτίου.

Η την παρελθούσαν τετάρτην τηλεγραφικώς αγγελθείσα είδησις περί του θανάτου του ανεξαντλήτου εν γενναιοδωρίαις μεγαθύμου Γεωργίου Ζαρίφη, ως κεραυνός επισκήψασα και ενταύθα, ενέπλησεν ως εικός τας ομογενείς κοινότητας λύπης αφάτου. Εν τη θλίψει των ατενίζουσαι προς το μέγεθος του δυσαναπληρώτου κενού, όπερ κατέλιπεν η απώλεια του μεγίστου εκ των ευεργετών του ημετέρου έθνους, αναπολούσαι τας αφειδώς προς αυτάς επιψαλιδευθείσας ευεργεσίας υπό του μεγατίμου ανδρός, απορούσι τη αληθεία λόγων δι' ων να εκφράσωσι την προς αυτό οφειλομένην αίδιον ευγνωμοσύνην των. Ουδείς ο μη συναισθανόμενος την έλλειψιν του ανεκτιμήτου τούτου θησαυρού, αλλ' οι ομογενείς Προυσαείς, ευμοιρήσαντες να δεξιωθώσι προ τριετίας τον μέγιστον τούτων ευεργέτην αυτών και θαυμάσωσι τας αρετάς και την προς τα εκπαιδευτήρια της επαρχίας Προύσης πατρικήν μέριμναν και διηνεκή προστασίαν του αειμνήστου, διερωτώσιν αλλήλους τις άρα γε ο μέλλων να μιμιθή τον εν ευποιίαις αναλώσαντα τον βίον αυτού ανεκτίμητον τούτον αδάμαντα του ημετέρου έθνους; τις ο προφρόνως συντηρήσων τα πλείστα εκπαιδευτικά καθιδρύματα της Βιθυνίας, ων ετύγχανε μέγας προστάτης και αυτεπάγγελτος αρωγός; Καίτοι η θέσις των εν λόγω καθιδρυμάτων συνεπεία του θανάτου του φιλανθρώπου καθίσταται ακροσφαλής, και όμως οι διέποντες αυτά δεν απελπίζουσι, μηδόλως αμφιβάλλοντες ότι οι υιοί του αειμνήστου θα συνεχίσωσι το φιλομουσότατον και φιλανθρωπότατον έργον του πατρός αυτών.

Αι ομογενείς κοινότητες λιτόν φόρον ευγνωμοσύνης αποτίνουσι προς την ιεράν σκιάν του αοιδίμου ανδρός ετέλεσαν σήμερον εν τη εκκλησία Καγιαμπασίου μνημόσυνον, εν ω ανεπέμφθησαν υπό του περιεστώτος πλήθους διάπυροι ευχαί υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου, του οποίου το γηερόν σκήνος ετάφη μεν, αλλ' η εικών αυτού υπάρχει εγκεχαραγμένη ανεξιτήλως εν πάση καρδία Προυσαέως, η δε ένδοξος μνήμη αυτού διαμενεί ανεπίληστος και ζώσα εν γενεαίς.

Ως εν τη προλαβούση μου έγραφον υμίν, η ευπρέπισις του μεγάρου της Δημαρχίας και επιδιόρθωσις της λεωφόρου Προύσης μέχρι Μουδανίων, διαταγή του Νομάρχου και του ισαρέ μετζλίς, εξακολουθούσι δραστηρίως, αναντίρρητον λοιπόν είναι ότι οι υψηλοί ξένοι, ο διάδοχος της Αυστροουγγαρίας μετά της συζύγου αυτού και της θεραπείας των, ους θα δεξιωθή η Προύσα, θα καταλύσωσιν εν τω ειρημένω μεγάρω.

--------------------------------------------------------------




Στην 3η σελίδα (313) του ίδιου φύλλου (4489 της Παρασκευής 6/18.4.1884) καταχωρήθηκαν σε δύο στήλες αφενός η «Ιδιαιτέρα αλληλογραφία Νεολόγου εκ Μασσαλίας» για το «ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΡΙΦΗ ΕΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑ» αφετέρου ο λόγος του αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Ζυγαβηνού στο μνημόσυνο.



[centter]ΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΡΙΦΗ ΕΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑ[/center]

(Ιδιαιτέρα αλληλογραφία Νεολόγου)

Μασσαλία 31/12 απριλίου. -  Ο τηλέγραφος και παρ' ημίν αμέσως μετέδωκεν το θλιβερόν συμβάν, όπερ επηκολούθησεν εν τη ημετέρα πόλει διά του θανάτου του μεγάλου ευεργέτου του έθνους Γεωργίου Ζαρίφη. Το άκουσμα, ως ην επόμενον, μεγάλως συνετάραξε και την ημετέραν πόλιν, καθόσον ο αοίδιμος Γεώργιος Ζαρίφης εκέκτητο ενταύθα εγκατεστημένους  τους πλησιεστάστους των συγγενών του, και ιδία δύο εκ των υιών του. Δι' ο απεφασίσθη όπως το σάββατον του Λαζάρου τελέσωσιν επίσημον μνημόσυνον υπέρ της τοσούτω αγαστής μνήμης του Γεωργίου Ζαρίφη εν τη ενταύθα ελληνική εκκλησία. Όθεν σήμερον εν συρροή απάσης της εν Μασσαλία ελληνικής παροικίας ως και πολλών Γάλλων τιμώντων την μνήμην του αποβιώσαντος, εν μεγίστη κατανύξει και ανεκφράστω πένθει, ετελέσθη λειτουργία, κατόπιν δε επίσημον μνημόσυνον υπό του εκκλησιαστικώς προϊσταμένου της ενταύθα παροικίας ευπαιδεύτου αρχιμανδρίτου κ. Γρηγορίου Ζυγαβηνού και του ιερέως κ. Ηλία Καντά, μετά το πέρας του οποίου, ο αρχιμανδρίτης κ. Γ. Ζυγαβηνός δι' ολίγων μεν αλλά λίαν εκφραστικών εξήρε τας αρετάς καθώς και τας απείρους προς το έθνος και την Εκκλησίαν ανεκτιμήτους ευεργεσίας  και υπηρεσίας, καταδείξας τρανώτατα την ανέκφραστον και απερίγραπτον συμφοράν ήτις κατέπληξε τους πάντας διά του θανάτου του Γ. Ζαρίφη, επί τοσούτον δε συνεκινήθησαν οι παρόντες ώστε εις τα πρόσωπα πολλών είδομεν καταρρέοντα άφθονα δάκρυα.

Επί τω θανάτω του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη άπας ο ενταύθα τύπος ανέγραψε το γεγονός εκφράσας την μεγάλην θλίψιν και το κενόν άτινα αφίνει ο θάνατος του αειμνήστου ανδρός,  μεταξύ δ' όλων η δια πολλών εν δυσίν αλλεπαλλήλοις φύλλοις λόγον ποιήσασα είναι η εφημερίς "Petit Marseillais", ήτις κατέδειξεν ανελλιπώς τις ήτον ο τεθνεώς υπό πολλάς επόψεις, δείξασα ότι ήτο ακριβής γνώστης όλων των του αειμνήστου αγαθών έργων.

Μετά τινος δυσχερείας κατώρθωσα μετά προηγουμένην παράκλησιν να επιτύχω το υπό του κ. Ζυγαβηνού σύντομον μεν αλλά λίαν εκφραστικόν λογύδιον, όπερ εσωκλείω όπως δημοσιεύσητε.

Η ημετέρα πόλις ευρίσκεται εις αρκούσαν κίνησιν ένεκα της αύριον επισήμου ημέρας του Πάσχα παρά Δυτικοίς. Η μεγάλη αυτών εβδομάς παρήλθεν εν ησυχία, των πολιτών πάσης τάξεως προσελθόντων αθρόως εις τας εκκλησίας όπως ακροασθώσι των ακολουθιών καθώς και των εκτάκτως πεμπομένων επισήμων ιεροκηρύκων εις διδασκαλίαν των εκκλησιαζομένων. Μετά μείζονος δε ευχαριστήσεως λέγομεν ότι η ημετέρα ελληνική κοινότης μείζονα δείκνυσι προς τα πάτρια υπό τε θρησκευτικήν και εθνικήν έποψιν ευλάβειαν και σέβας, και θεωρείται δια τούτο ως η ανατολικωτέρα παροικία απασών των εν Δύσει υπαρχουσών τοιούτων, καθόσον εις τε τας παρ' ημίν νενομισμένας εκκλησιαστικάς συναθροίσεις μετ' ευχαριστήσεως προσέρχονται καθώς και η εθνική ιδέα παρ' άπασιν ανεξαιρέτως διατηρείται ακμαία και αναλλοίωτος, καθ' όσον ουδέ κατά κεραίαν εννοούσι να παρεκκλίνωσι των πατρώων υπό τε θρησκευτικήςν και εθνικήν έποψιν, όπερ αληθώς ου μόνον τιμήν αυτοίς περιποιεί, αλλά και ανέκφραστον χαράν εις πάντας, οίτινες ακούουσι τούτο, παράδειγμα αξιομίμητον γινόμενοι τοις εις τα ξένα επ' ίσης παροικούσιν.



Επιτελούντες σήμερον εν κατανύξει καρδίας τριήμερον μνημόσυνον υπέρ της αιωνίου αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Γεωργίου Ζαρίφη, λίαν καταλλήλως, αδελφοί, δυνάμεθα να προσαρμόσωμεν αυτώ τω θεσπέσιον ε=κείνο της αγίας Γραφής λόγιον, «Και εύφρανε τον Ιακώβ εν τοις έργοις αυτού, και έως του αιώνος (έσται) το μνημόσυνον αυτού εις ευλογίαν (Α' Μακκαβ., γ! γ.). Αλλά τίνι τρόπω κατώρθωσε τούτο ο αείμνηστος Γεώργιος ο Ζαρίφης;

Εν τη παρούση στιγμή, αγαπητοί, δεν μοι είναι δυνατόν να εξυφάνω περί τούτου λόγον, διαζωγραφίζων τον μακρόν και περιφανή του ανδρός βίον, καθ' όσον τούτο έπραξαν βεβαίως ήδη άλλοι αντ' εμού εν Καν/πόλει. Δεν προτίθεμαι να εξυμνήσω τας εκλάμπρους αυτού οικογενειακάς και κοινωνικάς αρετάς διότι αύται διαλάμπουσι και διασαλπίζονται κοινώς υπό πάντων. Δεν προτίθεμαι να εγκωμιάσω τας πολλάς αυτού αρετάς αι οποίαι διέκρινον τον άνδρα, και αι οποίαι καθωράϊζον την ψυχήν αυτού, διότι περί τούτων θέλει μαρτυρήσει η αψευδής ιστορία του ελληνικού ημών γένους και της ορθοδόξου Εκκλησίας. Την στιγμήν ταύτην εφελκύει μου άπασαν την προσοχήν η τούτων κορωνίς, μάλλον σ' ειπείν, η βασιλίς των χριστιανικών αρετών, η αγάπη, ήτις πλουσίως κατηγλάϊζε την ευγενή ψυχήν και φιλοκαρδίαν του αειμνήστου Γεωργίου Ζαρίφη. Η αγάπη ήτις εξεδηλούτο λαμπροφανώς ενώπιον του ημετέρου και ξένου κόσμου, εις τούτους μεν ως φιλοπτωχία και ελεημοσύνη εις εκείνους δε ως συνδρομή και βοήθεια, εις άλλους μεν ως ευεργεσία, εις άλλους σε ως αγαθοεργία, εν γένει δ' ως ευποιία νυν μεν προς το εν Τουρκία ελληνικόν γένος, νυν δε προς το αναξιοπαθούσαν ορθόδοξον μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν.

Κεκτημένος την βασιλίδα των αρετών ο αείμνηστος Γεώργιος Ζαρίφης, βασιλικώς εκεδήλου και τας αγλαοφανείς  της αγάπης ενεργείας! Πράγματι βασιλικαί υπήρξαν αι αγαθοεργίαι και αι ενέργειαι αυτού! Έχων την ταπεινοφροσύνην και αγαθότητα συνηνωμένην μετά του ηθικού ύψους και του μεγαλείου της ψυχής, εδέχετο και συωμίλει προς πάντα εις αυτόν προσερχόμενον, ηκροάτο πετρικώς των δεομένων της αυτού αρωγής, ευηγέρτει αδιακρίτως τους πάσχοντας, εβοήθει πάντας τους χρήζοντας βοηθείας. Δικαίως ο οίκος αυτού υπήρχε και εκαλείτο κοινόν καταφύγιον των ενδεών και πασχόντων υπό της δυστυχίας.

Εν τω θανάτω του Γεωργίου Ζαρίφη άπασα η Ανατολή κατελήφθη υπό πένθους! Τα γράμματα απώλεσαν τον ενεργόν αυτών προστάτην, οι δε πολυάριθμοι σπουδασταί οι τη γενναία αυτού υποστηρίξει εν τε τη Ανατολή και τη σοφή Εσπερία περάναντες τας σπουδάς των, και εν γένει πάντες οι πολυειδώς ευεργετηθέντες υπ' αυτού εις γενεάς γενεών θα διασώσωσι την μνήμην της χάριτος του Γεωργίου, όστις το παρά του Θεού δωρηθέν αυτώ τάλαντον εχρησιμοποίησε προς ανακούφισιν της δυστυχίας. Δια τούτο δικαίως ολοφύρονται πένητες, χήραι και ορφαναί, ατυχείς οικογενειάρχαι, εθνικά και εκκλησιαστικά ιδρύματα, διότι εξέλιπεν από του μέσου ο ανώτατος αυτών προστάτης. Κόπτονται μελανειμονούντες και λέγοντες, Απωλέσαμεν τον καλόν Γεώργιον Ζαρίφην! Αλλά πολλώ μείζον εν τη καρδία αυτής φέρει την λύπην η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, υπέρ των δικαιωμάτων της οποίας και της εμπρεπούσης αυτή υψηλής στάσεως, ο Γεώργιος Ζαρίφης ωμίλει, έπραττεν, ενήργει, ηγωνίζετο και επί τέλους απέθανεν. Δια τούτο και αύτη θρηνεί τον Γεώργιον Ζαρίφην και προσάγει τω Θεώ μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτού, και τον στέφανον της ευποιίας επιτίθησιν επί της κεφαλής αυτού. Και εν γένει Γεώργιος ο Ζαρίφης ενεγράφη ήδη μέγας ευεργέτης και εις την καρδίαν του ελληνικού Γένους και εις τα δίστιχα της ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι καθ' εκάστην εγίνετο αυτή παραίτιος χαράς και ευφροσύνης δια των έργων αυτού. «Και εύφραινε τον Ιακώβ εν τοις έργοις αυτού».

Ο αείμνηστος Γεώργιος Ζαρίφης, αγαπητοί, δια του πλούτου αυτού, δια των αρετών αυτού και δια των αμέτρων και μεγάλων αυτού ευεργεσιών εγένετο μέγας εν τη εποχή ημών, εγένετο εφάμιλλος των αειμνήστων και μεγάλων ευεργετών, οίτινες συνέδραμον και εκόσμησαν επ' εσχάτων το ελληνικόν γένος δια του ζήλου και της φιλοπατρίας αυτών, οποίοι οι Καπλάναι, οι Αρσάκαι, οι Ριζάραι, οι Ζωσιμάδαι και λοιποί, οίτινες αφθόνως εξέχεον ή επροίκισαν δια του πλούτου αυτών το γένος και την Εκκλησίαν. Ερευνών τις βαθύτερον και εν τοις καθ' έκαστα  τον βίον και τα έργα των ανδρών τούτων ανομολογεί, ότι οι τοιούτοι ως χρήσιμοι ανεγειρόμενοι, αποστέλλονται εις τον κόσμον υπό της θείας Προνοίας. Έρχονται επί της γης, ίνα εκπληρώσωσι μεγάλην αποστολήν, θείαν βουλήν του Υψίστου! Όθεν δικαίως ο αείμνηστος Γεώργιος ο Ζαρίφης είναι ο πατήρ της ευεργεσίας εν τη οικογενειακή χορεία, δικαίως αποτελεί τον τελευταίον κρίκον της χρυσής σειράς  και αλύσεως των μεγάλων ευεργετών του ελληνικού γένους και της ορθοδόξου Εκκλησίας, δικαίως ένεκα τούτου «και έως του αιώνος (έσται) το μνημόσυνον αυτού εις ευλογίαν».  Δεόμενοι του Υψίστου, ίνα η πανσθενής  αυτού δεξιά ανεγείρη εκάστοτε Ζωσιμάδας και Ζαρίφας εν μέσω του έθνους και της Εκκλησίας ημών, προσείπωμεν από μέσης καρδίας. Αιωνία η μνήμη του αείμνηστου Γεωργίου Ζαρίφη! Αιωνία αυτού η μνήμη! Αιωνία αυτού η μνήμη!


--------------------------------------------------------------



Στο φύλλο 4490 του Σαββάτου 7/19.4.1884, στη 3η σελίδα (317) και στην 1η στήλη καταχωρήθηκε η είδηση της προσφοράς «επικήδειος ωδή» της κ. Σωσσάνης Κλάδου, αδελφής του μακαρίτου ιατρού Ναράντζη, με τίτλο «Δάκρυα επί τω θανάτω Γεωργίου Ζαρίφη», την οποία αποδέχθηκε η πενθούσα οικογένεια.




Επί τω θανάτω του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη η κ. Σωσσάνη Κλάδου, αδελφή του μακαρίτου ιατρού Ναράντζη, δεξιά δε περί την μουσουργίαν, ετόνισεν επικήδειον ωδήν προς τον μακαρίτην, επιγράψασα αυτήν Δάκρυα επί τω θανάτω Γεωργίου Ζαρίφη. Την ευλαβή ταύτην προσφοράν επί τη μνήμη αγαπητού ανθρώπου απεδέξατο ευγνωμόνως η πενθούσα οικογένεια, θερμώς ευχαριστήσασα τη κ. Σωσσάνη Κλάδου.

Στο φύλλο 4485 του Σαββάτου 31 Μαρτίου/12 Απριλίου 1884 και στην 3η σελίδα καταχωρήθηκαν σε 3 στήλες τα «ΚΗΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΡΙΦΗ ΠΑΡΑΛΕΙΦΘΕΝΤΑ», δηλαδή επιγράμματα, ποιήματα, προσφωνήσεις, άρθρα σχετικά με την κηδεία που δημοσιεύθηκαν σε άλλες αθηναϊκές εφημερίδες κλπ. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο αρθρογράφος του Νεολόγου περιγράφει τη διαδικασία παραλαβής των αθηναϊκών εφημερίδων στην Κωνσταντινούπολη. Γράφει: «Εκ των δια του χθεσινού αυστριακού ταχυδρομείου της γραμμής Τεργέστης κομισθεισών εφημερίδων αρυόμεθα τας επομένας περικοπάς».

Επίσης, στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ώρα» αναγράφεται: "Προστάτης ένθερμος των γραμμάτων, αρωγός των πενήτων, αείποτε πρόθυμος εις παν φιλανθρωπικό έργον άνευ επιδείξεως απήλαυσε της φιλίας και του σεβασμού τριών Σουλτάνων, καίτοι διεφλέγετο υπό ελληνικωτάτων αισθημάτων".






Εν κηδεία, οία η του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη, αδύνατον αποβαίνει ο χρονογράφου έργον επιτελών να συμπεριλάβη πάντα τα κατ' αυτήν. Τούτου ένεκα εις συμπλήρωσιν των γεγραμμένων παρατίθεμεν και τάδε, ως επίλογον ταύτα τιθέντες των συγκινητικωτάτων πανταχόθεν εκδηλώσεων επί τη μνήμη του γεραρού ανδρός.




Κλαίετε κούροι Αχαιών, λείβετε δάκρυα πικρά,
ούνεχ' ο ευεργός δώματ' Ολύμπου έχει
Γεώργιος Ζαρίφης μεγάθυμος οχ' έξοχος ανδρών.
Μούσαι δε Πιερίδες πένθιμα εσσάμεναι
οξύν κωκυτόν κωκύετε πλήσσετε τ' ήτορ
ούνεχ' ο Γεώργιος δείματ' υμίν τέμενος.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΥΔΑΣ


Δάκρυ πανημέριον καταλείβουσι συν στοναχή τε
πάντες ομιληταί ηδέ βοώσιν έπος
της Μεγάλης σχολής ολοφυδνόν «ουκέτι πάγχυ
ηελίσιο φάος Γεώργιος Ζαρίφης,
ο πολυήρατος ηδέ πολύλλιστος εν βροτοίσι
των Αχαιών το κλέος άφθιτον εσσόμενον
ουχ οράα, εις δώματ' έβη γαρ Άδου αϊδήλου».
Τούνεκα χεύωσειν άνθεα ειαρινά.

ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ


Ηίθεοι στενάχουσι γόον τ' αλίαστον ιείσι
σω στεγνώ θανάτω μυρόμενοι, Ζαρίφη,
Αυτάρ ευεργεσιών εδανήν την μνήστιν έχοντες
Τωδ' έπι νυν φέρτρω λιττανεύουσιν ομώς,
«Ζώης ες μακάρων, αμφ' ήμμιν δ' όσσ' εμόγησας
Αι γαρ, Παμμεδέων των δε τοι ήρι πόροι»,

Εν Φαναρίω, τη κη' μαρτίου αωπδ'

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ


Παρελείψαμεν εν τοις πρόσθεν φύλλοις ν' αναγράψωμεν ότι καλλιτεχνικώτατον εξ ίων στέφανον κατέθηκεν επί του νεκρού του Γεωργίου Ζαρίφη το Ζάππειον δια των μαθητριών αυτού. Το Ζάππειον είχε πενθίμως κεκαλυμμένην την επιγραφήν αυτού κατά την ημέραν της κηδείας, φερομένου δε του νεκρού αι μαθήτριαι του εκπαιδευτηρίου ίοις έρραινον αυτόν.

Και της Παλλάδος η επιγραφή το αυτό είχε πένθος, και ταύτης αι μαθήτριαι έρραναν δι' ανθέων τον νεκρόν.


Η κοινότης Χρυσοπόλεως βαρυπενθούσα επί τη πληξάση Υμάς τε και σύμπαν το έθνος συμφορά εν τω θανάτω του Μεγάλου Ευεργέτου του Έθνους  Γ ε ω ρ γ ί ο υ  Ζ α ρ ί φ η  και εθνικής ευγνωμοσύνης φόρον τελούσα εκφράζει τα ειλικρινή αυτής συλλυπητήρια και αποστέλλουσα ειδικήν επιτροπήν παρακολουθεί την εκφοράν του μεγατίμου ανδρός αναφωνούσα μετά ψυχικού άλγους το Γαίαν ελαφράν.

Σεβαστή οικογένεια,

Της ανθρωπότητος μεγίστη μερίς, εν τη πληξάση Υμάς θυμοδακεί συμφορά και τη ανυπολογίστω απωλεία εν τω προσώπω του τριφιλήτου και σεβαστού Υμίν συζύγου και πατρός κ. Γ. Ζαρίφη, είδε την ιδίαν αυτής συμφοράν και συνανέμιξε την λύπην της και τα δάκρυά της μετά των υμετέρων και την μέλαιναν ενεδύσατο ενδυμασίαν.

Πας τις εν τω σκληρώ θανάτω ενείδεν αφ' ενός ατομικήν συμφοράν, και αφ' ετέρου εθνικήν απώλειαν ως μεγίστην και δεινήν, και επί αμφοτέραις ταύταις ησθάνθη το αίμα αυτού πηγνύμενον εν τη καρδία.

Η δε Αδελφότης ημών; ω! τον μέγαν, τον κραταιόν αυτής απώλεσε στύλον, ου γαρ έστι πλέον εν τοις ζώσιν ο Μέγας αυτής ευεργέτης, και τώρα ομού μετά της απορφανισθείσης Σχολής αυτής, κλαίουσι, κλαίουσι τον θάνατον τον πικρόν και ως εν ώρα χειμώνος ριγούσιν ότι ουχ υπάρχει πλέον ο επί των γυμνών ημών ώμων ρίψων της ελεημοσύνης τον θερμόν χιτώνα ...

Αλλ΄ όχι! ο σπόρος ερρίφθη, το δένδρον εβλάστησε, πολλοί δε και καλοί ηδύτατοι οι εξ αυτού καρποί. Ο Μέγας νεκρός ανέζησεν εν υμίν.

Και νυν σιγήσωμεν, αφώμεν ίνα η ευγενής ψυχή φαιδρύνηται εν τη μακαριότητι αυτής.

Δέξασθε δε, σεβαστή Οικογένεια, τα δάκρυα ημών τα λυγρά και τον εν συνοχή καρδίας παρά του σωματείου ημών προσφερόμενον τω πολυτίμω νεκρώ στέφανον, δέξασθε αμφότερα ως εκδήλωσιν λύπης τακεράς αφ' ενός και φόρον αϊδίου ευγνωμοσύνης αφ' ετέρου,

Είη δ' υμίν παρήγορος ο Θεός.

Εν Φερίκιοϊ τη 28 μαρτίου 1884.

Τα βαθεώς αλγούντα του Προεδρείου μέλη.

Αριστ. Δούκας, - Χρ. Δημητρίου. – Ηρ. Πύθαρις. – Π. Βορρόπουλος.


Άμα τω αγγέλματι του θανάτου του Γεωργίου Ζαρίφη εν Αθήναις, πάσαι αι εκεί συνάδελφοι ενθερμότατα έγραψαν περί του εθνοφιλούς βίου του αοιδίμου. Εκ των δια του χθεσινού αυστριακού ταχυδρομείου της γραμμής Τεργέστης κομισθεισών εφημερίδων αρυόμεθα τας επομένας περικοπάς,

Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες (27) εκ Κωνσταντινουπόλεως ο θάνατος του Γεωργίου Ζαρίφη, ανδρός πολλαχώς ευεργετήσαντος το έθνος. Προστάτης ένθερμος των γραμμάτων, αρωγός των πενήτων, αείποτε πρόθυμος εις παν φιλανθρωπικό έργον άνευ επιδείξεως απήλαυσε της φιλίας και του σεβασμού τριών Σουλτάνων, καίτοι διεφλέγετο υπό ελληνικωτάτων αισθημάτων. Η απώλεια του ανδρός δύναται δικαίως να θεωρηθή ως απώλεια ανεπανόρθωτος του εν Τουρκία ελληνισμού.



Ουδείς Έλλην, όπου αν ζη, μανθάνων την αποβίωσιν του μεγαθύμου ανδρός τούτου ευρεθήσεται ο μη πενθήσων. Ο Γεώργιος Ζαρίφης υπήρξεν επί μακρά έτη ο γενναίος και αφιλοκερδής, ο αφειδής και μηδέποτε εκπίπτων, χορηγός της διαδόσεως της ελληνικής παιδείας παρά τη εν Τουρκία ελληνισμώ, ο πρωτεύων εν τη εργασία της διασώσεως του ελληνικού πνεύματος, ο προστάτης ο πρόθυμος παντός εργάτου της εθνικής αναπτύξεως δια της παρά τοις κρατούσι δ' εν Τουρκία υπολήψεως αυτού, ο πλειστάκις υπηρετήσας, εν σιγή και ταπεινώσει, τα συμφέροντα και της Εκκλησίας και του Γένους!

Η απώλεια ανδρός τοιούτου, και εν τοιαύταις ώραις κρίσεων και αγώνων μεγάλων είναι τραύμα εθνικόν, ου τας οδύνας δύναται να  μειώση η προσδοκία ότι το ελληνικώτατον έργον του θανόντος μεγαλεπηβόλου Έλληνος θα εξακολουθήσωσιν οι διάδοχοι αυτού.



Θλιβερωτάτων πολυτρόπως είδησιν μετέδωκε χθες (27) προ μεσημβρίας εις την ημετέραν πόλιν ο τηλέγραφος εκ Κωνσταντινουπόλεως. Ο μεγαλοφρονέστατος και εις τας εθνικάς ανάγκας βοηθός ευεργετικώτατος των συγχρόνων Ελλήνων ο Γεώργιος Ζαρίφης ετελεύτησεν εν τη πόλει εκείνη.

Πολλοί μεγαλόψυχοι Έλληνες επλήρωσαν τον προς το έθνος αυτοπροαίρετον φόρον των, οι μεν κατ' αναλογίαν του ιδίου αυτών πλούτου καταβαλόντες υπέρ κοινού τινός αγαθού, οι δε και όλον τον πλούτον αυτών αφιερώσαντες υπέρ αυτού. Αλλ' ως  επί το πλείστον τούτο εγένετο άπαξ παρ΄ εκάστου, και αι μεγαλόψυχοι δωρεαί διηωνίσθησαν ολόκληροι ευλόγω περί δόξης των δωρητών φροντίδι είτε του έθνους είτε αυτών των δωρησαμένων. Αλλ' ο Γεώργιος Ζαρίφης ουχί άπαξ, ή δις ή δεκάκις ή εκατοντάκις εφάνη αφειδής εις μεγάλας και πανελληνίους χορηγίας, αλλά μυριάκις, αλλ' αδιαλείπτως επί τρεις ήδη δεκαετηρίδας. Ο πλούτος αυτού προεχέετο δια κρουνού αφθόνου και διηνεκούς προς πάντα τα σημεία του ελληνικού ορίζοντος, προς πάσας τα χρείας του όλου ελληνισμού, προς αρδίαν των απανταχού ηθικών και υλικών γεωργίων του έθνους, εις α εξικνείτο διηνεκώς διά μυρίων διωρύχων, τάφρων και αγωγών υπαλλήλων. Το ύδωρ της ευεργεσίας αυτού δεν συνερρύη  εφάπαξ εις μίαν δεξαμενήν επιφανή και επιδεικτικώς επιγεγραμμένην, ίνα μετά της χορηγίας βλέπουσι τον ιδρυτήν και χορηγόν οι αρυόμενοι διά παντός, αλλ' εξεχύθη αφειδώς εις την ύπαιθρον χώραν ίνα μεταλάβη αυτού άπασα αδιακρίτως και καρποφορήση.



Ο θάνατος του Γεωργίου Ζαρίφη, ο αγγελθείς χθες τηλεγραφικώς, είναι όντως μέγιστον εθνικόν δυστύχημα.

Ο Γεώργιος Ζαρίφης θνήσκων καταλείπει τον έξω ελληνισμόν εις άφατον πένθος, εις ορφανείαν, εις απόγνωσιν, διότι αυτός μόνος επί μακράν σειράν ετών ήτο ο μεγάθυμος προστάτης, ο ευεργέτης, η παρηγορία, ο σωτήρ αυτού εν δυσπραγίαις. Οι κάτοικοι ιδία της Κωνσταντινουπόλεως, ής άπαντα τα εκπαιδευτικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα φέρουσι το όνομα του Γεωργίου Ζαρίφη ως ιδρυτού ή μεγάλου ευεργέτου, ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκεύματος επένθησαν ειλικρινώς επί τω θανάτω του ανδρός τούτου, όστις και προς τους Μουσουλμάνους και προς τους Ισραηλίτας έτι εφάνη πάντοτε ευεργετικώτατος.



Ο Γεώργιος Ζαρίφης, ο μεγάθυμος και μεγάτιμος ούτος ανήρ, ο αρωγός της παιδείας και προστάτης των γραμμάτων, ο ευεργέτης του εν Κων/πόλει Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου, ο ιδρυτής των εν Φιλιπποπόλει Ζαριφείων εκπαιδευτηρίων και πλείστων άλλων τοιούτων, ο αντιλήπτωρ των πασχόντων και ενδεών, δεν υπάρχει πλέον εν τοις ζώσι. Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες (27) ο θάνατος του ανδρός τούτου, ος προ πολλού έπασχε, και ος διά του θανάτου αυτού αφίνει κενόν δυσαναπλήρωτον. Ο βίος του ανδρός τούτου είναι σειρά αγαθοεργών, ευποιιών και ευεργεσιών, διό και ζων απήλαυε της αγάπης και του σεβασμού πάντων, αγήρως δε μένει μετά θάνατον η μνήμη αυτού.



Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες (27) εκ Κωνσταντινουπόλεως ο θάματος του Γεωργίου Ζαρίφη, του εξόχου τούτου ανδρός εν τω γένει, εν ω εγεννήθη και ανυψώθη, ιδίως εν τω θρακικώ ελληνισμώ, ούτινος η μεγαλοκαρδία μόνον προς τον ολονέν μυθικώς επαυξήσαντα χρηματικόν πλούτον ηδύνατο ν' αντιπαραβάλληται, και ούτος πάλιν μόνον προς τα φιλογενέστατα και φιλανθρωπικώτατα αισθήματα άτινα τον κατείχον. Μυθώδη αμφότερα. Ενόμιζέ δε τις η τύχη τον ηυλόγει, διότι ήθελε δι' αυτού να μειδιά προς την πάσχουσαν ανθρωπότητα, προς την δεομένην αναψυχής πέριξ του ελληνικήν εθνικότητα. Δεν μετρούνται αι ευεργεσίαι του ανδρός τούτου προς την Εκκλησίαν, προς τα γράμματα, προς τους πάσχοντας. Αν ημπορή τις να είπη πάθος την προς το προσφέρειν τοις αιτούσιν ακαταμάχητον κλίσιν, ο Ζαρίφης έπασχε το πάθος τούτο. Και αν αφίνετο, εις μίαν ημέραν θα εγίνετο πτωχός, αλλά κατά θείαν συγκυρίαν και εις μίαν ημέραν νέα περιουσία θα τω ήρχετο., ίνα εξακολουθή το έργον. Το όνομά του κατέστη παροιμιώδες, ως τινος μυθικού προστάτου, αντιλήπτορος. Χιλιάδες κόσμου ευηγερτήθηταν, μυριάδες θα τον κλαίωσι σήμερον εν Θράκη κυρίως, αλλά και πανταχού όπου Έλληνες. Τα βήματά του εχάραττεν η άφθονος ελεημοσύνη δεξιά και αριστερά. Τας ώρας της σχολής του κατελάμβαναν αι ακατάπαυσται αιτήσεις περί των αναγκών του γένους όσον αφορά τα της πίστεως και παιδαγωγήσεως αυτού. Τας ώρας της ανέσεώς του περιέραινον διά ρόδων ατομικαί ευεργεσίαι. Πόσοι νέοι εξεπαιδεύθησαν ως υπότροφοί του; Πόσα σχολεία εσυστήθησαν; Πόσαι οικογένειαι εσώθησαν; Πόσα δώρα, πόσα αγαθά επ' ονόματί του εγένοντο; ...

Και η νοημοσύνη του δε η δεξιωτάτη και η τόλμη και το σθένος της ψυχής του ενέπνεον εις την σύγχρονόν του ελλ. γενεάν μίαν πεποίθησιν και παρά τοις ξένοις αυτοίς και παρά τοις αλλοθρήσκοις και παρά τω κρατούντι καθίστων αυτόν σεβαστόν. Νομίζομεν, ότι υπό τους όρους του παρά τον Βόσπορον ελληνισμού, υπό τας εν γένει περιστάσεις της πατρίδος και εν τοις χρόνοις τούτοις ο Γεώργιος Ζαρίφης υπήρξε τελειότατον απαύγασμα παρήγορον της τε απολειπομένης τύχης, της μεγαλοψυχίας και της ευεργετικότητος του ελληνικού ορθοδόξου αυτόθι πνεύματος.



Τηλεγραφικώς ηγγέλθη ο θάνατος του κ. Γεωργίου Ζαρίφη, του πρώτου εν Κωνσταντινουπόλει Έλληνος, λόγω πλούτου, λόγω ισχύος και λόγω φιλογενείας.



Άμα τω ακούσματι του θανάτου του μεγάλου ευεργέτου του έθνους Γεωργίου Ζαρίφη συνελθόν το συμβούλιον του προς Διάδοσιν των Ελλ. Γραμμάτων Συλλόγου, εξέδωσε ψήφισμα δι΄ ου ψηφίζει: να εκφρασθή η λύπη του Συλλόγου προς την οικογένειαν του θανόντος επί τω θανάτω του μεγατίμου ανδρός αυθημερόν μεν τηλεγραφικώς, εν πρώτη δε ευκαιρία δια γραμμάτων. Και να κατατεθή στέφανος εκ μέρους του Συλλόγου επί του νεκρού.


Συνελθόν δε και το συμβούλιον του χρηματιστηρίου προτάσει του κ. Δ. Καλλιγέρου απεφάσισε να κατατεθή στέφανος εκ μέρους του χρηματιστηρίου Αθηνών αποστείλαν προς τούτο το εξής τηλεγράφημα,

Μιχαήλ Θεολόγον (Κωνσταντινούπολιν).

Καταθέσατε επί του νεκρού Γεωργίου Ζαρίφη στέφανον μετ' επιγραφής «Τω μεγάλω πατριώτη και γενναίω του έθνους ευεργέτη Γεωργίω Ζαρίφη το χρηματιστήριον Αθηνών σεβασμού ένεκεν».

ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ / ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ, Δ.Σ., ΕΞΕΛΕΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ (2025-2027)

                           

Την Τρίτη 24/6/2025 διεξήχθησαν εκλογές  για την ανάδειξη Προέδρου, Διοικητικού Συμβουλίου και Εξελεγκτικής Επιτροπής της ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ, για την περίοδο 2025 -2027(διετία).

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βαγγέλης Σολδάτος(Αντιπρόεδρος κατά τη διετία (2023-2025).

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ  ( Σύνθεση- Κατανομή  θέσεων ευθύνης των Μελών)

Αντιπρόεδρος: Μάριος Διαγγελάκης (Diaggelo)-Πρόεδρος κατά την διετία (2023-2025)

Γ.Γραμματέας: Κώστας Κοζής

Γ. Αρχηγός: Λευτέρης Βρετζάκης

Ταμίας: Ουρανία Βαγγαλη

Νομικός Σύμβουλος: Νίκος Παπαθανασίου
Εκπρόσωπος ΕΠΣΑΝΑ: Παναγιώτης  Βουρδέρης
Εκπρόσωπος Τύπου: Κώστας Συνοδινός

Επιτροπή Μελών
Αναστασία Γρηγοράκη
Βασιλική Καλαφάτη
Μαρία Πηλού
Βασίλης Χρυσικός   

Επιτροπή Ακαδημιών
Νίκος Αντωνιάδης

Κώστας Καραμάντουλας

Κώστας Μισοκοίλης

Λεωνίδας  Ράικος

Κώστας Συνοδινός

ΕΞΕΛΕΚΤΙΚΗ  ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γιάννης Δρακούλης
Βασίλης Κικής
Ευθυμία Μάρκου

Στο φύλλο 4484 της Παρασκευής 30 Μαρτίου/11 Απριλίου 1884 και στην 3η σελίδα καταχωρήθηκαν, σε 3 στήλες και σε συνέχεια της 2ης σελίδας. τηλεγραφήματα, παραλείψεις στεφάνων και προσφωνήσεων, η από 30/11 Απριλίου 1884 ευχαριστήριος επιστολή της Ελένης Γεωργίου Ζαρίφη προς τον διευθυντή της εφημερίδος ΝΕΟΛΟΓΟΣ κ.α.






Ο ιατρός κ. Αντωνιάδης εκ Φιλιππουπόλεως εξ ονόματος της επαρχίας Στενημάχου. – Αι οικογένειαι Αβραάμ και Νισήμ Καμόνδου εκ Παρισίων. – Ο κ. Κ. Ι. Ρωσέτος εξ Αθηνών. – Η κόμησσα Ο Νισήμ Καμόνδου εκ Παρισίων. – Ο κ. Αλατίνης εκ Θεσσαλονίκης. - Οι κ.κ. αδελφοί Γεωργιάδου εξ Αδριανουπόλεως. – Η οικογένεια Π. Βερνουδάκη εκ Παρισίων. – Ο κ. Λούμτσης εκ Παρισίων. - Η δημογεροντία Αδριανουπόλεως, - Αι κυρίαι Αδριανουπόλεως εξ ονόματος του Συλλόγου Ομονοίας. – Ο κ. Παλαιολόγος εκ Παρισίων. – Η ορθόδοξος κοινότης Δαρδανελλίων. – Η κεντρική εφορία των σχολείων Αδριανουπόλεως. – Ο κ. Θεόδωρος Μαυρογορδάτος εκ Βώλου. – Η κ. Κλεοπάτρα Θεοδώρου Ροδοκανάκη εκ Μασσαλίας. – Ο κ. Kleinimann εξ Αλεξανδρείας. – Η ελληνική κοινότης Μυτιλήνης. -Ο κ. Κωνσταντίνος Συναδινός ςξ Αλεξανδρείας. -  Η οικογένεια Μαγκανάρη εξ Αλεξανδρείας. – Ο κ. Αλατίνης εκ Μασσαλίας. – Η ελληνική κοινότης εκ Θεσσαλονίκης. – Η ελληνική παροικία Βραίλας δια του προέδρου αυτής κ. Ι. Σεκιάρη. – Ο κ. Θεοφιλίδης εκ Παρισίων. – Ο κ. Αθανάσιος Νικολόπουλος εκ Βραίλας. – Ο κ. Αμβρόσιος Συναδινός εκ Καίρου. – Ο κ. και η κυρία Στεφάνου Α. Ράλλη εκ Λονδίνου. – Ο κ. Κ. Μεταξάς και Ι. Καπλάνογλους εκ Βαγδατίου. – Η αρμενική κοινότης Νικομηδείας. – Ο κ. Ραίνεκ εκ Βουκουρεστίου. – Ο κ. Ι. Ιακώβου εκ Σμύρνης. – Ο κ. Παύλος Αθηνογένης εκ Σμύρνης. -  Ο ιατρός κ. Δαμασκηνός εκ Παρισίων. - Ο κ. Ι. Λομβάρδος εκ Λονδίνου. - Η οικογένεια Veron  εκ Νικαίας της Γαλλίας. – Ο σύλλογος Ισχύς εκ Φιλιππουπόλεως, - Ο κ. και η κυρία Γ. Βασιλείου εξ Αθηνών. – Ο κ. Π. Κλάδου εκ Μόντε Κάρλο. – Ο κ. και η κυρία Παύλου Σκουζέ εξ Αθηνών. – Ο κ. Bajon εκ Θεσσαλονίκης. – Ο κ. και η κυρία Σερφιώτη εκ Γαλαζίου. – Ο κ. Χάϊνδεσταμ εξ Αλεξανδρείας, - Η κόμησσα Αβραάμ Καμόνδου εκ Παρισίων. – Ο κ. Παππαδάκης εκ Παρισίων. – Ο κ. Γ. Κρέστοβιτς, διευθυντής των εσωτερικών της ανατολικής Ρωμυλίας. – Ο κ. και η κ. Ερνέστου Βλαστού εκ Παρισίων. – Ο κ. Ν. Ρογκότης εκ Θεσσαλονίκης. – Η κ. Φιλομήλα Μαυρογορδάτου εξ Αθηνών. – Η ελληνική κοινότης Βάρνης δια του μητροπολίτου Βάρνης. – Ο κ. Αργυριάδης εκ Φιλιππουπόλεως. – Η κ. Μάσιγκα Κλάδου εκ Παρισίων. – Ο ελληνικός σύλλογος Μασσαλίας δια του προέδρου αυτού Θεοδώρου Εμμανουήλ Ροδοκανάκη. – Η κοινότης Νικομηδείας. – Ο κ. Αθανάσιος Γ. Νικολόπουλος εκ Νιουορλεάνς των Ηνωμ. Πολιτειών της Αμερικής. – Ο κ. και η κυρία Ι. Αντωνιάδου εκ Παρισίων. – Ο κ. Ψωμιάδης εκ Μασσαλίας, - Οι κύριοι Βασίλειος, Δημήτριος και Κωνσταντίνος Νικολόπουλοι εκ Βραίλας. – Ο κ. Στέφανος Παρίτσης εκ Βαγδατίου, - Ο κ. Κόκκινος εκ Γιουργέβου. – Ο κ. Θεόδωρος Νεγρεπόντης εκ Παρισίων. – Η Α. Σ. ο άγιος Δέρκων εκ Παλέρμου. – Ο κ. Διονύσιος Βάλσαμος εκ Πτολεμαίδος. – Ο κ. Λέων Αλφάσσας εκ Παρισίων.




Ευφροσύνη Καμάρα, - Το Αθήνησιν Εθνικόν Πανεπιστήμιον. – Η εν Γαλατά Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης. – Η εν Χάλκη Θεολογική Σχολή. – Η εν Φαναρίω Ιερατική Σχολή. – Ο κ. Παντολέων Σημηριώτης. – Ο κ. Δ. Γενίδουνιας. – Ο κ. Β. Ιωαννίδης, αρχιτέκτων και η σύζυγος αυτού. – Η εν Ορτάκιοϊ Αδελφότης. – Η εν Εδιρνέ καπουσού Αδελφότης. -  Αι σχολαί της εν Διπλοκιονίω κοινότητος. – Η Σχολή Παναγίας. - Αι κοινότητες Χρυσοπόλεως, Θεραπείων και Βουγιούκδερε. – Η εφημερίς Eastern Express. – Η εν Σαλματομβρουκίω ενορία και σχολή. – Εριφίλη χήρα Κωνσταντίνου Ζαφειροπούλου.


Εκ μέρους της Αδελφότητος Ξηροκρήνης ο πρόεδρος αυτής κ. Ν. Ψυχάρης προσεφώνησε τάδε,

Η αδελφότης  Ξ η ρ ο κ ρ ή ν η  προσφέρει σοι τη σεβασμία και ιερά ψυχή δι' εμού του ταπεινού προέδρου αυτής μετ' άκρας ευλαβείας τον στέφανον τούτον ελάχιστον τεκμήριον της βαθυτάτης αυτής ευγνωμοσύνης και σεβασμού. Από των ουρανίων σκηνών, ένθα ήδη αναπαύεται η μακαρία σου ψυχή, γνωρίζεις ήδη ως και εγνώρισας εν τω εν τω κόσμω τούτω βίω σου, οίαν στοργήν οίον φίλτρον, οίον σεβασμόν, οίαν αγάπην έτρεφον και τρέφουσιν έτι πάντες ους ή ηγάπησας, ή ευηργέτησας, ή ενουθέτησας, ή ετίμησας δια μυρίων δειγμάτων της τιμαλφεστάτης φιλίας σου. Η ανάμνησις των ων έπραξας αγαθών θέλει διαμείνει αναμφιβόλως ανεξάλειπτος εν ταις καρδίαις απάντων. Δέξαι αύθις την ταπεινήν έκφρασιν των αισθημάτων του βαθυτάτου σεβασμού μου.


Η διευθύντρια του παρθεναγωγείου της Παλλάδος επί τη καταθέσει των στεφάνων αυτής προσεφώνησε τάδε:

Ω πολυσέβαστε πρεσβύτα, γεραρέ του έθνους πάτερ και μ ε γ ά λ ε  ε υ ε ρ γ έ τ α! ω ευσεβέστατε της Εκκλησίας υιέ και των ορφανών και χηρών προστάτα ευαγγελικώτατε! ω γενναιώτατε των Μουσών και της παιδείας επιμελητά και επιστάτα! ω ψυχή ευγενεστάτη και αληθώς θεόμορφε και πρόσωπον δια παντός ιλαρόν και γλυκύτατον, όπερ και αυτή η πελιδνή του κρυερού θανάτου χειρ δεν ετόλμησε να χρωματίση ιδιά της συνήθους αποτροπαίου χροιάς της, διότι επιπνέει επ' αυτού το ζωηφόρον της ερασμίας αρετής πνεύμα.

Ω κύδιστε τέλος γεννάρχα ευμελεστάτης και πολυτιμήτου οικογενείας! πένθος βαρύτατον και βαθύτατον από της χθες καταβαρύνει και καταμελανοί πάσας τας καρδίας, άπαν το έθνος και την Εκκλησίαν, την κοινότητα και την πολιτείαν, άπαντα τα ευγνωμονούντα σοι μέλη της παντοεθνούς και ποικιλοθρήσκου ανθρωπότητος προς ην ως αληθής χριστιανός και αληθώς πεπολιτισμένος ανήρ άνευ διακρίσεως τα ευεργετικά της μεγάλης καρδίας σου νάματα εξέχεες. Ναι, πένθος αμύθητον, άλγος θλιβερώυατον καταπλήττει πάντας επί τη αλγεινοτάτη ταύτη στερήσει σου, επί των ανεπιστρέπτω αφ' ημών αποχωρισμώ σου.

Αλλά το πένθος τούτο, ω γεράσμιε και εθνοφίλητε πρεσβύτα! ειναί τι ασύνηθες, είναι υψηλόν, είναι σοβαρώτατον, ειναί τι άγιον και θείον! ειναί τι  μυστηριώδους εποπτείας.

Διότι συ ως αληθής του Κυρίου μιμητής και ακόλουθος νενίκηκας τον θάνατον δια της αληθώς χριστομιμήτου ζωής σου, δια της εν τοις έργοις της Αγάπης και Ελπίδος εκλαμπούσης  και ακτινοβολούσης γεννήσεώς σου προς τον αιώνιον νικητήν του θανάτου και χορηγόν της ατελευτήτου ζωής.

Διότι δια των γλυκυτάτων και τω όντι χριστιανοπρεπών και ελληνοπρεπών αρετών σου εχάραξες ανεξιτήλοις γράμματι το αγαπητόν όνομά σου συνδεδεμένον μετά του βασικωτάτου επωνύμου του Μ ε γ ά λ ο υ  Ε υ ε ρ γ έ τ ο υ  εν τω αδιαφθάρτω πίνακι της Αθανασίας.

Διότι το αγαθόν πνεύμα σου καταλιμπάνων επί της γης ιλαρόν και καλλίμορφον το γεηρόν τούτο σκήνωμά σου, υψούται νυν εις τα ουράνια σκηνώματα προς απόλαυσιν των ακηράτων αγαθών της αιωνίου μακαριότητος, ήτις ητοίμασται αυτώ δια την αρίστην εκπλήρωσιν του επί της γης προορισμού σου.

Διότι τέλος και αν απέθανες, ήδη ζης, Ζης, ω στεφανηφόρε Γ. Ζαρίφη! Ζης εν τω γερασμίω προσώπω της ομοφρονούσης σε ευγενεστάτης και ευσεβάστου συνοδοιπόρου και συναγωνιστρίας κατά τον μεστότατον παραδειγματικών αγαθοεργιών βίον σου.

Ζης εν τη εθνοφιλήτω χορεία των καλακαγάθων θυγατέρων και υιών και εκγόνων σου, ους πάντας αφίνεις τω έθνει και τη Εκκλησία αξιωτάτους του μεγάλου και περιφανούς ονόματός σου κληρονόμους και διαδόχους των βασιλικωτάτων δωρεών σου προς τα πάσχοντα μέλη της παντοεθνούς ανθρωπότητος.

Ζης εν τη αγάστω ευγνωμοσύνη και αγαπώση σε συνειδήσει των θεραπευθεισών υπό σου χιλιάδων καρδιών ομογενών και ξένων. Ζης τέλος εν τη πανσόφω και παναγάθω συνειδήσει του Υψίστου, ος σήμερον καλεί σε ίνα αναπαύση παρ' εαυτώ την θεοφιλή ψυχήν σου εν τη αιωνίω και μακαριωτάτη αναπαύσει.

Δια τούτο και περικυκλουμένη υπό των απαραμυθήτως θρηνουσών επί σε μουσοτρόφων του πεφιλημένου Σοι Παρθενώνος, εν οις κόρη τρόφιμός σου εν τη Οθωμανίδι γλώσση μαρτυρεί την άνευ διακρίσεως αγαθόφρονα καρδίαν Σου, προσφέρω Σοι, ω πρεσβύτα αείμνηστε, εκ μέρους της πενθούσης, αλλά και αγαλλομένης επί τη αθανάτω μνήμη Σου χορείας των πολυφιλήτων Σοι μουσών το δαφνοστεφές τούτο ιερόν σύμβολον της δια ζώσης και ενεργού πίστεως κερδαινομένης ευκλεούς κατά του θανάτου νίκης, ην βεβαιοί Σοι, ως και παντί τω αληθεί Χριστιανώ, ο Κύριος λέγων, ¨Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται».


Μαθήτριά τις του παρθεναγωγείου της ορθοδόξου κοινότητος του Πέραν, προσεφώνησε τάδε,

Το παρθεναγωγείον της ελληνικής ορθοδόξου κοινότητος του Πέραν συναισθανόμενον το μέγεθος της συμφοράς, ήτις έπληξεν άπαν το έθνος δια της απωλείας Σου του μεγαθύμου και μεγάλου ευεργέτου, διερμηνεύον δε δι' ημών το αίσθημα της αϊδίου αυτού ευγνωμοσύνης, τον στέφανον τούτον επί της πολυτίμου σορού καταθέτει.


Ο εκ των ιδρυτών του ελληνικού Λυκείου κ. Χρ. Χατζηχρήστου προσεφώνησε τάδε,

Το Ελληνικόν Λύκειον βαθυτάτην αισθανόμενον εθνικήν λύπην επί τω θανάτω του προσφιλούς ημών πατρός, εξόχου έλληνος και γενικού ευεργέτου του έθνους ημών, καθήκον αυτού απαραίτητον ηγήσατο να καταθέση δι' εμού και των μαθητών επί του σεβασμίου νεκρού του πολυτιμοτάτου εν Ελλησιν ανδρός τον στέφανον τούτον διαβεβρεγμένον δια των τρυφερών και αγνοτάτων δακρύων της εν τω Λυκείω σπουδαζούσης ομογενούς νεολαίας, στεφανούσης την γεραράν κεφαλήν του διαπύρου ευεργέτου των ελληνικών γραμμάτων.


Η κοινότης Θεραπείων προσεφώνησε δια του διδασκάλου της τον νεκρόν ώδε

Ω πολυσέβαστε νεκρέ! προστάτα του Γένους, ευεργέτα της εθνικής ημών παιδεύσεως?

Λοιπόν επήλθε το μοιραίον δυστύχημα! Λοιπόν εσήμανεν από της χθες η πικρά της μεγάλης συμφοράς ώρα! Φευ! Πως να σε θρηνήσωμεν ημείς των οποίων παραλύεται η γλώσσα και πνίγεται η φωνή εκ του απαραμυθήτου πένθους! Ημείς ητοιμαζόμεθα να σοι κομίσωμεν από τον πεφιλημένον σοι του Βοσπόρου μυχόν με τας αύρας των Θεραπείων ευχάς και ύμνους δια την εορτήν σου και ήλθομεν τώρα να προσφωνήσωμεν το ύστατον χαίρε, ω πολυθρήνητε ευεργέτα!

Ίδε τας κατηφείς όψεις των μικρών σου φίλων των βλαστών της Σχολής ημών, ην τοσούτον ηγάπησας και περιέθαλψας και υπεστήριξας. Προς σε απέβλεπεν εν όλον έθνος και από της δαψιλούς και σκοπίμου ελευθεριότητός σου ήντλει την θεραπείαν και την επικούφισιν των αναγκών αυτού των υλικών και των πνευματικών, συ εγεννήθης ίνα προαγάγης το Γένος, και τώρα εσβέσθη η πολύτιμος πνοή σου, διότι ο χορηγός της ζωής ηθέλησε να καλέση παρ΄ εαυτώ ένα των ευεργετικωτέρων αυτού αγγέλων, εν των καλλίστων αυτού επί της γης οργάνων. Ω μεγάλη ψυχή, ω ευγενεστάτη καρδία, αγάλλου υπό τας πτερύγας του πλάστου σου, απολαύουσα των καρπών των αμετρήτων αγαθοεργιών σου και από των κόλπων της αιωνιότητος επίβλεπε εφ' ημάς και ευλόγει ημάς.

Προσέλθετε παίδες ων τας όψεις ιδίαις χερσίν έψαυσε και εθώπευσε πέρυσι, προσέλθετε, ίνα επιτελέσητε το πικρότερον των καθηκόντων, κλίνατε το γόνυ, δυστυχή τέκνα, και ασπάσθητε την νεκράν ήδη χείρα του προστάτου ημών, την χείραν ήτις την γύμνωσιν υμών εκάλυπτε και το ευ ζην υμίν εξησφάλιζεν.

Σκιά μακαρία του Γεωργίου Ζαρίφη συ παραμύθησον πάντας τους θρηνούντας την απώλειάν σου, κι δος ημίν την ευλογίαν σου!


Προσφώνησις Ι. Δ. Τανταλίδου, διευθυντού του Κόσμου, εκπροσωπούντος τα δημοτικά σχολεία Χάλκης,

Πολυφίλητε πάτερ,

Η μυρμηκιά αύτη των ανθρώπων η απέραντος, ήτις σε ηκολούθησε μέχρι του τάφου, είναι ελάχιστον μέρος του έθνους, όπερ ηγάπησας, όπερ ευηγέρτησας, και υπέρ ου δι' όλου σου του βίου εσκέπτεσο, ωμίλεις κσι έπραττες. Εάν ηδύναντο, θα παρήλαυνον προ του φερέτρου σου εν δακρύοις και νυγμοίς εξ, επτά εκατομμύρια Ελλήνων, ίνα αποδείξωσιν ότι τιμώσιν ουχί τον πλούτον σου, αλλά την καλήν του πλούτου σου χρήσιν, ουχί την κοινωνικήν θέσιν σου, αλλά την  κ α ρ δ ί α ν  σου, την μεγάλην σου  κ α ρ δ ί α ν, την  κ α ρ δ ί α ν  την αισθανομένην ευφροσύνην επί τη ευποιία, χαράν επί τη ανακουφίσει δεινών, αγαλλίασιν επί τω πλήθει των διδομένων σοι αιτήσεων, την κ α ρ δ ί α ν  σου, την μεγάλην σου  κ α ρ δ ί α ν, την θερμώς πάλλουσαν υπέρ της Εκκλησίας, υπέρ της ανθρωπότητος.

Την  κ α ρ δ ί α ν  σου, την μεγάλην σου καρδίαν, τιμά σήμερον δι' εκτάκτου συρροής η Κωνσταντινούπολις, εξ ονόματος του ανθρωπίνου γένους.

Την  κ α ρ δ ί α ν  σου, την μεγάλην σου  κ α ρ δ ί α ν  τιμώσιν οι βασιλείς, η πολιτεία, η ιεραρχία πάντων των δογμάτων, οι αντιπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων, οι τραπεζίται, οι έμποροι, οι επιστήμονες, οι λόγιοι, αι συντεχνίαι, οι πλούσιοι και οι πένητες και παντός έθνους και θρησκεύματος λαός.

Την  κ α ρ δ ί α ν  σου, την μεγάλην σου  κ α ρ δ ί α ν  είχον οι μεγάλοι του έθνους άνδρες, οι διασώσαντες αυτό διά των μεγίστων θυσιών τοιαύτη  κ α ρ δ ί α  θα μένη εντετυπωμένη εν τη καρδία του ελληνικού έθνους, εφ' όσον υπάρξη έθνος.

Δεηθώμεν τω Υψίστω γονυκλιτείς προ του τάφου σου όπως αναδείξη ημίν, και εν τω μέλλοντι συμπολίτας τοιαύτην έχοντας  κ α ρ δ ί α ν.


Ο γενικός πρόξενος της Ελλάδος κ. Μίχος προσεφώνησε τάδε,

Γεώργιε Ζαρίφη, μεγάλε της Ελλάδος πολίτα και αείμνηστε αντιλήπτορ της πασχούσης ανθρωπότητος, δέχθητι συ ο αθάνατος τον στέφανον τούτον, τον οποίον σοι καταθέτομεν ημείς οι κατά μυριάδων συμπολιτών σου ενταύθα συνθρηνούντες επί τη στερήσει σου θνητοί υπάλληλοι της πατρίδος, ην τοσούτον ηγάπησας, και υπέρ ης, μεγάλε ταξιάρχα της Ελλάδος, θέλεις πρεσβεύει παρά τω Υψίστω, παρ' ω ώρισάν σοι χώρον αι τόσαι αρεταί σου.


Πολλοί των μαθητών της ανωτάτης τάξεως της Μ. του Γ. Σχολής εποίησαν διάφορα επιγράμματα, εξ ων δημοσιεύομεν τα κάτωθι, άπερ περιήλθον εις χείρας ημών,

Νυξ ονοφερή μεν σε Ζαρίφην όσσ' αμφεκάλυψε κάλλιπε δ' Έλλησιν πένθος άλαστον αεί αυτάρ τοι πέλεται πυρός έργα φαεννότερ' αυγής αθάνατον μνήστιν θέντα σευ οπλοτέραις

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ.


Επτάλοφον μεν κήδε' άπασαν λυγρά δέδυκε πάσαν θ' Ελλάδα γην τω θανάτω γεραρέ.
Η δ' ενί πάσιν τειρομένη άχεσιν στοναχίζει
Ση καλλιστέφανος κουροτρόφος θυγάτηρ
Η κλειτή Μεγάλη Σχολή η πολλ' αμφ' εμόγησας μακρώ, εν βιότω προφρονέως χάριτας
Αυτή απάζων δώμα τε γ' η τεύξας περικαλλές ασπέτου, ουρανίης έμπνεον αγλαίης
Τω δ' άρα δάκρυ τέρεν κατά σήματι σοίο χέοντες τέκμωρ μικρότατον ευσεβίης αμέτρου
Λισσόμεθ' αιέν Σοίο αρηγόνα χείρα τιταίνειν Πιερίδων Μουσών ουρανόθεν τεμένει.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ν. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ


Κίμων αφ' ώδε κείται: θαλπνότερος εκείνου
Αστήρ της ευποιίας, Γεώργιος Ζαρίφης

Π. Ν. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ


Μαθήτρια του Ιωακειμίου παρθεναγωγείου απήγγειλε το επόμενον επίγραμμα.


Γ Μ. Βαννιέρης.


Ο κ. Παντολέων Σημιριώτης παρηκολούθει κατά την εκφοράν του νεκρού παρά τοις αμέσοις συγγενέσι


Εν τω ναώ της αγίας Τριάδος παρήσαν η χήρα του αειμνήστου Ελένη και αι κυρίαι Ευφροσύνη Λεωνίδου Ζαρίφη, Σοφία Οδ. Νεγρεπόντη, Εριφίλη Βερνουδάκη, και Αριάδνη Ι. Σεβαστοπούλου.


Το νεκρόν του Γεωργίου Ζαρίφη εφωτογράφησεν ο κ. Αβδουλλάχ και ουχί ο κ. Σεβάχ.


Η γεραρά χήρα του αειμνήστου Γεωργίου Ζαρίφη πέμπει ημίν την επομένην επιστολήν.


Η βαρυπενθής οικογένεια του πολυκλαύστου Γεωργίου Ζαρίφη εκφράζει δι' εμού τας ευχαριστίας αυτής προς το υμέτερον φύλλον όπερ τοσούτον ευγλώττως εξήρε τας αρετάς και ετίμησε την μνήμην του γεραρού αρχηγού αυτής, παρακαλεί δ' υμάς όπως γένησθε ερμηνεύς της απείρου αυτής ευγνωμοσύνης προς άπασαν την ημετέραν κοινωνίαν, ήτις αυθόρμητος έσπευσε να μετάσχη του αμυθήτου αυτής πένθους, γλυκύ ενσταλάζουσα βάλσαμον εις την χαίνουσαν πληγήν απαραμυθήτου χήρας και βαρυπενθών τέκνων και συγγενών.

Δέξασθε, αξιότιμε Κύριε, την έκφρασιν της διακεκριμένης περί υμών υπολήψεώς μου.