Κυρίως μενού
"Στο φόρουμ μας, αναρτούμε ενημερωτικά θέματα, σχετικά με την ιστορία των Τριγλιανών προγόνων μας, για την ενημέρωση σας,
αφήνοντας ταυτόχρονα μία παρακαταθήκη πληροφοριών, για τις επόμενες γενιές."
αφήνοντας ταυτόχρονα μία παρακαταθήκη πληροφοριών, για τις επόμενες γενιές."
|
||
|
||
| Επόμενη Φωτογραφία |
|
Αλέκος Κοκκαλάς
Τριγλιανός Απόγονος Πλήρες μέλος Αποσυνδεδεμένος μηνύματα: 179 | 12 Μάρτιος 2015, 08:49:30 ΜΜ Περιγραφή: Αγαπητοί Συμπατριώτες, Καλησπέρα σας Πρώτα θέλω να ευχαριστήσω τις οικογένειες των Τριγλιανών κατοίκων για την εμπιστοσύνη που μου δείξανε να με παραχωρήσουν από το προσωπικό τους αρχείο, τις φωτογραφίες που θα δείτε σήμερα στην έκθεση αφού πρώτα τις επεξεργάστηκα. Επίσης να ευχαριστήσω τον Δήμο Τρίγλιας την υπηρεσία τις ΔΕΑΤΑΠ και το ΚΑΠΗ που με παραχώρησε την Αίθουσα για να γίνει αυτή η Έκθεση φωτογραφίας. Σε κάθε Φωτογραφία προσπάθησα να δώσω ένα θέμα που αντιστοιχεί στην παρουσίαση της εικόνας , καθώς επίσης και πια οικογένεια με την έχει παραχωρήσει. ΚΟΚΚΑΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΟΙ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η καλλιέργεια της γης , των χωραφιών , των αμπελιών των περιβολιών και των κήπων γινόταν από τους αγρότες με πρωτόγονα γεωργικά εργαλεία. Το όργωμα γινόταν με τα άλογα που τραβούσαν το αλέτρι. Το υνί που άνοιγε αυλακιές κι έκανε αφράτο το χώμα! Χαίρονταν τότε ο γεωργός κι ονειρευόταν την καλή σοδειά που θα έδινε το χωράφι , για να αντιμετωπίσει τα έξοδα της φαμίλιας του. Όταν τέλειωνε το όργωμα και η σπορά , ερχόταν η εποχή του θερισμού. Αγρότισσες με άσπρα μαντήλια στα κεφάλια και αγρότες με αυτοσχέδια καπέλα ξεκινούσαν για το θερισμό πολύ πρωί. Έκαναν τον σταυρό τους κι έπαιρναν τον πρώτο όργο (περίπου μισό στρέμμα).΄Εκοβαν τα γινωμένα στάχυα με το δρεπάνι και το έκαναν χεροβολιές (δρομιά).Μετά έδεναν τα δεμάτια και τα έκαναν θημωνιές. Το μεσημέρι καθόταν κάτω από τον παχύ ίσιο του δέντρου. Σκούπιζαν τον ιδρώτα από τα μέτωπά τους κι έπιναν κρύο νερό που το φύλαγαν σε ξύλινα δοχεία (μπούκλες) ή πήλινα δοχεία στάμνες .Ξεκουράζονταν για λίγες ώρες και το απόγευμα άρχιζαν πάλι. «Θέρος- Τρύγος- Πόλεμος δεν έχουμε καιρό για χωρατά κι αστεία»,..έλεγαν οι γεροντότεροι. Είχαν και το φόβο της βροχής και της καταιγίδας όπως σήμερα. Η μεταφορά των δεματιών στο αλώνι γινόταν με το άλογο και το κάρο. Βιαζόταν οι γεωργοί ν' αλωνίσουν τα στάχυα , που τα έριχναν στο αλώνι και η αλωκάνη τα έτριβε μέχρι να γίνουν άχυρο και σιτάρι. Τότε οι αλωνιστές έπαιρναν το ξύλινο εργαλείο που λεγόταν καρπολόι, το τίναζαν ψηλά για να ξεχωρίσει το στάρι από το άχυρο. Συχνά ακούγονταν οι προτροπές του αρχηγού για να τελειώσουν γρήγορα , να μαζέψουν τον καρπό και να τον ρίξουν στην αποθήκη. Σε όλες τις γεωργικές ασχολίες οι εργάτες είχαν το πνεύμα της φιλίας και της συνεργασίας.. Με ομαδικό πνεύμα βιαζόταν να τελειώσουν οι εργασίες σ' όλο το χωριό. Βοηθούσαν τους συγγενείς , τους γείτονες και προπαντός τους πιο αδύναμους. Είχαν το χαμόγελο στα χείλη και τα αστεία έδιναν και έπαιρναν. Τα βράδια καθόταν έξω από τα σπίτια. Εκεί μάθαιναν τα νέα του χωριού και άρχιζαν τις διηγήσεις (αινίγματα, παροιμίες, Ποιήματα, τραγούδια). Οι πρόσφυγες άρχιζαν τις δικές τους ιστορίες. Αναπολούσαν τις αλησμόνητες πατρίδες:...Σμύρνη, Προύσα, Αϊβαλί, Τρίγλια , Μουδανιά και άλλες. Καθ' ένας είχε να πει το δικό του πόνο , το δικό του ξερίζωμα από τα παράλια της Μικράς Ασίας . Η συγκίνησή τους ήταν απερίγραπτη! Διηγιόταν κι έκλαιγαν και μάθαιναν οι νεότεροι τις τραγικές στιγμές που πέρασαν οι γονείς τους .Η εργατικότητα και η εντιμότητα έκανε τους πρόσφυγες να ξεχνούν τον πόνο τους , τη θλίψη , τις κακουχίες και ξεκινούσαν μια δημιουργική ζωή στις καινούριες πατρίδες. Έφεραν μαζί τους τα ήθη και τα έθιμα .Κάπου-κάπου σιγοτραγουδούσαν Τραγούδια που ακούγονταν σαν ύμνοι μέσα στις φεγγαρόλουστες νύχτες του Αυγούστου. «Καιρός να κλέψουμε και καμιά κοπέλα» έλεγαν οι πιο τολμηροί νέοι τότε άρχιζαν τα πειράγματα και τα αστεία ! Παλιά, καλά χρόνια αξέχαστα. Οι αγρότες ήταν πολύ εργατικοί και δημιουργικοί. Με τα εισοδήματα που κέρδιζαν έβαζαν στόχο ν'αγοράσουν ένα χωράφι, να χτίσουν ένα σπίτι ή να παντρέψουν το γιο ή την κόρη τους. Όταν βγήκαν αργότερα τα γεωργικά μηχανήματα έβαζαν στόχο ν' αγοράσουν ένα τρακτέρ . Έκαναν όνειρα και σχέδια οι αγρότες να βλέπουν το κτήμα τους να καλλιεργείται με σύγχρονα μηχανήματα κι εργαλεία κι ο θερισμός να γίνεται με θεριζοαλωνιστικές μηχανές (κομπίνες) Έτσι κι έγινε ! Διευκολύνθηκε η ζωή τους και η παραγωγή τους αυξήθηκε. Με αυτές τις ιστορίες και τις καθημερινότητες μεγαλώσαμε, ποτιστήκαμε με τις αναμνήσεις τον καημό και τις πίκρες και τα έθιμα, και θέλησα να τα αποτυπώσω όλα σε μια ΕΚΘΕΣΗ. ΚΟΚΚΑΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ |
| Περιγραφή: Αγαπητοί Συμπατριώτες, Καλησπέρα σας Πρώτα θέλω να ευχαριστήσω τις οικογένειες των Τριγλιανών κατοίκων για την εμπιστοσύνη που μου δείξανε να με παραχωρήσουν από το προσωπικό τους αρχείο, τις φωτογραφίες που θα δείτε σήμερα στην έκθεση αφού πρώτα τις επεξεργάστηκα. Επίσης να ευχαριστήσω τον Δήμο Τρίγλιας την υπηρεσία τις ΔΕΑΤΑΠ και το ΚΑΠΗ που με παραχώρησε την Αίθουσα για να γίνει αυτή η Έκθεση φωτογραφίας. Σε κάθε Φωτογραφία προσπάθησα να δώσω ένα θέμα που αντιστοιχεί στην παρουσίαση της εικόνας , καθώς επίσης και πια οικογένεια με την έχει παραχωρήσει. ΚΟΚΚΑΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΟΙ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η καλλιέργεια της γης , των χωραφιών , των αμπελιών των περιβολιών και των κήπων γινόταν από τους αγρότες με πρωτόγονα γεωργικά εργαλεία. Το όργωμα γινόταν με τα άλογα που τραβούσαν το αλέτρι. Το υνί που άνοιγε αυλακιές κι έκανε αφράτο το χώμα! Χαίρονταν τότε ο γεωργός κι ονειρευόταν την καλή σοδειά που θα έδινε το χωράφι , για να αντιμετωπίσει τα έξοδα της φαμίλιας του. Όταν τέλειωνε το όργωμα και η σπορά , ερχόταν η εποχή του θερισμού. Αγρότισσες με άσπρα μαντήλια στα κεφάλια και αγρότες με αυτοσχέδια καπέλα ξεκινούσαν για το θερισμό πολύ πρωί. Έκαναν τον σταυρό τους κι έπαιρναν τον πρώτο όργο (περίπου μισό στρέμμα).΄Εκοβαν τα γινωμένα στάχυα με το δρεπάνι και το έκαναν χεροβολιές (δρομιά).Μετά έδεναν τα δεμάτια και τα έκαναν θημωνιές. Το μεσημέρι καθόταν κάτω από τον παχύ ίσιο του δέντρου. Σκούπιζαν τον ιδρώτα από τα μέτωπά τους κι έπιναν κρύο νερό που το φύλαγαν σε ξύλινα δοχεία (μπούκλες) ή πήλινα δοχεία στάμνες .Ξεκουράζονταν για λίγες ώρες και το απόγευμα άρχιζαν πάλι. «Θέρος- Τρύγος- Πόλεμος δεν έχουμε καιρό για χωρατά κι αστεία»,..έλεγαν οι γεροντότεροι. Είχαν και το φόβο της βροχής και της καταιγίδας όπως σήμερα. Η μεταφορά των δεματιών στο αλώνι γινόταν με το άλογο και το κάρο. Βιαζόταν οι γεωργοί ν' αλωνίσουν τα στάχυα , που τα έριχναν στο αλώνι και η αλωκάνη τα έτριβε μέχρι να γίνουν άχυρο και σιτάρι. Τότε οι αλωνιστές έπαιρναν το ξύλινο εργαλείο που λεγόταν καρπολόι, το τίναζαν ψηλά για να ξεχωρίσει το στάρι από το άχυρο. Συχνά ακούγονταν οι προτροπές του αρχηγού για να τελειώσουν γρήγορα , να μαζέψουν τον καρπό και να τον ρίξουν στην αποθήκη. Σε όλες τις γεωργικές ασχολίες οι εργάτες είχαν το πνεύμα της φιλίας και της συνεργασίας.. Με ομαδικό πνεύμα βιαζόταν να τελειώσουν οι εργασίες σ' όλο το χωριό. Βοηθούσαν τους συγγενείς , τους γείτονες και προπαντός τους πιο αδύναμους. Είχαν το χαμόγελο στα χείλη και τα αστεία έδιναν και έπαιρναν. Τα βράδια καθόταν έξω από τα σπίτια. Εκεί μάθαιναν τα νέα του χωριού και άρχιζαν τις διηγήσεις (αινίγματα, παροιμίες, Ποιήματα, τραγούδια). Οι πρόσφυγες άρχιζαν τις δικές τους ιστορίες. Αναπολούσαν τις αλησμόνητες πατρίδες:...Σμύρνη, Προύσα, Αϊβαλί, Τρίγλια , Μουδανιά και άλλες. Καθ' ένας είχε να πει το δικό του πόνο , το δικό του ξερίζωμα από τα παράλια της Μικράς Ασίας . Η συγκίνησή τους ήταν απερίγραπτη! Διηγιόταν κι έκλαιγαν και μάθαιναν οι νεότεροι τις τραγικές στιγμές που πέρασαν οι γονείς τους .Η εργατικότητα και η εντιμότητα έκανε τους πρόσφυγες να ξεχνούν τον πόνο τους , τη θλίψη , τις κακουχίες και ξεκινούσαν μια δημιουργική ζωή στις καινούριες πατρίδες. Έφεραν μαζί τους τα ήθη και τα έθιμα .Κάπου-κάπου σιγοτραγουδούσαν Τραγούδια που ακούγονταν σαν ύμνοι μέσα στις φεγγαρόλουστες νύχτες του Αυγούστου. «Καιρός να κλέψουμε και καμιά κοπέλα» έλεγαν οι πιο τολμηροί νέοι τότε άρχιζαν τα πειράγματα και τα αστεία ! Παλιά, καλά χρόνια αξέχαστα. Οι αγρότες ήταν πολύ εργατικοί και δημιουργικοί. Με τα εισοδήματα που κέρδιζαν έβαζαν στόχο ν'αγοράσουν ένα χωράφι, να χτίσουν ένα σπίτι ή να παντρέψουν το γιο ή την κόρη τους. Όταν βγήκαν αργότερα τα γεωργικά μηχανήματα έβαζαν στόχο ν' αγοράσουν ένα τρακτέρ . Έκαναν όνειρα και σχέδια οι αγρότες να βλέπουν το κτήμα τους να καλλιεργείται με σύγχρονα μηχανήματα κι εργαλεία κι ο θερισμός να γίνεται με θεριζοαλωνιστικές μηχανές (κομπίνες) Έτσι κι έγινε ! Διευκολύνθηκε η ζωή τους και η παραγωγή τους αυξήθηκε. Με αυτές τις ιστορίες και τις καθημερινότητες μεγαλώσαμε, ποτιστήκαμε με τις αναμνήσεις τον καημό και τις πίκρες και τα έθιμα, και θέλησα να τα αποτυπώσω όλα σε μια ΕΚΘΕΣΗ. ΚΟΚΚΑΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Στατιστικά Φωτογραφίας: Εμφανίσεις: 897 Σύνολο Αγαπημένων: 0 Δείτε ποιο άρεσε περισσότερο Μέγεθος: 1.93MB Υψος: 1822 Πλάτος: 2426 Δημοσιεύτηκε από:Αλέκος Κοκκαλάς  10 Μάρτιος 2015, 09:17:30 ΠΜΒαθμολογία: 5 Σύνολο αρέσει: 0
Κωδικοί σύνδεσης εικόνας
|
|||
| 0 Μέλη και 1 Επισκέπτηςβλέπουν αυτή την φωτογραφία. |
Powered by SMF Gallery Pro