* * * Αγαπητοί Πατριώτες, θα ήταν θαυμάσια ενέργεια να κάνετε εγγραφή, ώστε να συμμετέχετε ως μέλη μας, στην προσπάθεια αυτή.* * * Αν, είστε ήδη μέλη μας, συνδεθείτε με τον λογαριασμό που έχετε.* * * Ευχαριστούμε.* * *

Τα Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα Εργασίας) και η μετανάστευση στις ΗΠΑ

Ξεκίνησε από Ευγενία Μυτιληναίου, 03 Ιουνίου 2013, 12:55:52 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

0 Μέλη και 1 Επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Ευγενία Μυτιληναίου

Ευγενία Μυτιληναίου

Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα Εργασίας)

Μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα από την Μ. Ασία προς τις ΗΠΑ και τον Καναδά άρχισαν μετά το 1914 με αφορμή την επιστράτευση του Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα Εργασίας), που εφάρμοσαν οι Τούρκοι. Ας αφήσουμε όμως να μας το περιγράψει με γλαφυρότητα η Διδώ Σωτηρίου (Ματωμένα Χώματα, σελίδα 81) και να μας θυμίσει κάτι από τις αφηγήσεις της γιαγιάς...(χωρίς ..περισπωμένες και ψιλές, όμως).
«Κείνο το φθινοπωρινό πρωινό του 1914 η όψη του Κοσμά, του τελάλη, ήταν σκοτεινιασμένη, η βροντερή φωνάρα του δεν ήτανε τραγουδιστή, κόμπιαζε, λες και ήταν τσεβδός ο Χριστιανός.
-Τρέχουνε μεγάλα και τρανά πράγματα, κυρ δημογέροντα. Μπλεξίματα ηβρήκανε το μαύρο το ντουνιά. Στο γιαγκίνι όπου άναψε ο πόλεμος μπαίνουμε τώρα και μείς. Ο πολυχρονεμένος μας Σουλτάνος ηβγήκε στο πλευρό του Κάιζερ. Με την Αυστρογερμανία βαδίζει κι ενάντια στην Ιγλετέρα, στη Φραγκιά και στην Άγια-Ρουσιά, που μ' ένα όνομα τσι λένε Αντάντ.
Ο κόσμος μούδιασε. Να 'ταν για καλό τούτος ο πόλεμος; Να 'ταν για κακό; Ένας κοντοζύγωσε τον τελάλη και του είπε ψιθυριστά:
-Και τα μικρά κράτη, μπρέ Κοσμά, σαν να πούμε η ...λεγάμενη, η γαλανόλευκη με ποιόνανε κάνει κολιγιά;
-Που να ξέρω; Τελάλης τση Τουρκιάς είμαι, δεν είμαι μινίστρος τση Γαλλίας. Εγώ τούτα έχω εντολή να σας ιστορήσω από πάρτη του εδικού μας γκουβέρνου και τσιμουδιά παραπάνω. Διαταγή του πολυχρονεμένου μας Πατιάχ, ούλοι οι Οθωμανοί υπήκοοι από είκοσι δύο ίσαμε σαράντα πάνε στρατιώτες.
.... Το χωριό μαρμάρωσε! Τσιμουδιά δεν ακούστηκε, ουδέ κρίση ουδέ αχ! Άσχημα τα νέα. Το Τούρκικο γκουβέρνο δεν είχε εμπιστοσύνη- σου λέει- στους χριστιανούς, τους στράτευε όλους, μα όπλο δεν τους έδινε, μ' ουδέ στολή. Σκάρωσε επί τούτο κάτι Τάγματα που τα βάφτισε Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα Εργασίας) μα πιο σωστό θε να 'τανε να τα πει Τάγματα Θανάτου.
....Στ' Αμελέ Ταμπούρια σου λέει, τους βασανίζουνε χειρότερα κι απ' το χειρότερο οχτρό. Οι αιχμάλωτοι μπροστά τους είναι μπέηδες! Πείνα, ψείρα, βρόμα, δουλειά βαριά, να μη σηκώνεις κεφάλι δεκάξι με δεκαοκτώ ώρες και σα λιποθυμάς ή αντιστέκεσαι, καμτσίκι και βασανιστήρια! Ο μόνο που τους δίνει το κράτος είναι ένα συσσίτιο κι αυτό δεν κάνει, σου λέει, μήτε για σκυλιά. Δέκα είκοσι νοματαίοι τρώνε μαζί, μέσα στη βρόμικη λεγένη όπου πλένουνε τσι ψείρες και τα σώβρακα τους. Και τι τρώνε; Μαυροζούμια σιχαμερά και ψοφίμια....
...Σύντομα, χωριά και πολιτείες γεμίσανε φυγόστρατους και λιποτάκτες. Η λιποταξία ήτανε μια λύση απελπισίας. Κανείς δε θα μπορέσει να περιγράψει πόσο σκληρή ήταν η ζωή των κρυμμένων παλικαριών, Φκιάχνανε κρυψώνες κάτω από τη γη, μέσα σε πηγάδια, σ' οχετούς και σε ταβάνια. Ταβάν Ταμπουρού τα λέγανε. Μένανε χρόνια κλεισμένοι ακόμα και χτισμένοι σε τοίχους.»

Και συμπληρώνει την εικόνα ο «δικός μας» Απόστολος Τσίτερ (Τρίγλια του Κιανού Κόλπου Προποντίδος, σελίδα 25): «Δημιουργήθηκε έτσι η προσπάθεια όλων των νέων για εκπατρισμό. Η εποχή αυτή συνέπεσε με την κατασκευή στις Ηνωμένες Πολιτείες μεγάλων έργων, Σιδηροδρομικών γραμμών, εκσκαφή της διώρυγας του Παναμά. Υπήρχε δηλαδή εκεί ανάγκη εργατικών χεριών για βαρειές δουλειές. Διαδόθηκε έτσι ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες το χρήμα έτρεχε στους δρόμους. Μπρός στο φάσμα της εξοντωτικής επιστρατεύσεως, κάθε νέος έβλεπε την αναχώρηση για την Αμερική σαν σωτηρία του.
Πάρα πολλά Τριγλιανά παλληκάρια έφυγαν τότε όπως-όπως για τις Ηνωμένες Πολιτείες πρώτα, Καναδά ύστερα. Υπέφεραν τρομερά οι μετανάστες τότε...».

Ηρώ Πιστικού

Ηρώ Πιστικού

Συγχαρητήιρια στην κ. Ευγενία Μύτηληναίου για το άρθρο της.
Ο  παππούς μου Κωνσταντίίνος Παρασκευά Μυτηλινός πέθανε από τις κακούχίες στα περιἰφημα Αμελέ Ταμπουρού.
Η   γιαγιά μου τον  έκρυβε    αρκετό χρονικό διάστημα  στο ταβάνι πριν τον  προδόσουν και συλληφθεί από  τους   Τοὐρκους.
Ετσι,  η μητέρα μου δεν εἰδε ποτέ τον πατέρα της ούτε από φωτογραφία.

Βασίλης Σακελλαρίδης

Βασίλης Σακελλαρίδης

Ο παππούς μου ο Βασίλης Σακελλαρίδης είχε έναν αδελφό, το Θεμιστοκλή. Αυτός έφυγε από τη Τρίγλια και σπούδασε στην Πόλη. Μετά διορίστηκε δάσκαλος στην Καστάμπολη της Ανατολικής Θράκης. Από την Καστάμπολη μετανάστευσαν στην Αμερική οι τρεις γιοι του (το 1909, το 1910 και το 1911) και αυτός έμεινε με την μοναδική κόρη την Αρτεμισία. Τα δύο τελευταία χρόνια έκανα έρευνα και ανακάλυψα τους απογόνους από τους συγγενείς μου αυτούς, στις ΗΠΑ. Το καλοκαίρι που πήγα στην Αμερική, έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και ήρθαν από μακρινές πολιτείες των ΗΠΑ για να με γνωρίσουν τις ημέρες που έμεινα στην Νέα Υόρκη. Η συνάντηση ήταν πολύ συγκινητική και οι συγγενείς μου έδειξαν πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι για τη γνωριμία. Το ίδιο κι εγώ.  Γνώριζαν την ελληνική καταγωγή τους χωρίς να γνωρίζουν κάτι για την πατρίδα του πατέρα τους την Τρίγλια. Φρόντισα να τους εφοδιάσω με κείμενα και πληροφοριακό υλικό για την Τρίγλια. Τους προσκάλεσα στην Ελλάδα!

Ευγενία Μυτιληναίου

Ευγενία Μυτιληναίου